Opvallend is het zeer geringe deel van de noord- en westcomponent. Daar moet voor ons de kou vandaan komen. Een tweede mogelijkheid is stralingskou. Het was afgelopen nacht onbewolkt en vrijwel windstil. De temperaturen gingen dus redelijk fors onderuit.
Op weg naar mijn werk zag ik, dat de Schenksloot helemaal dicht lag en ook op de Rijn lag een (kapotgevaren) vliesje ijs.
In mijn eetpauze stuitte ik op www.weerwoord.be op het bericht, dat de eerste schaatsers op natuurijs gesignaleerd waren. Zoals gebruikelijk gebeurde dit op de Ryptsjerksterpolder.
Ook de NOS vertoonde de eerste natuurijsschaatsers. Om nog wat meer zout in de wonden te strooien, had iemand dit filmpje op Weerwoord gezet.
Met deze jaloersmakende foto van schaatsen op de Onlanden erbij.
Op de terugweg fietste ik langs de Oegstgeester Onlanden. Achter Corpus ligt een grote plas water van ongeveer 150 bij 200 meter: het formaat van een landijsbaan. Dit is gewoon regenwater, dat de afgelopen maand naar beneden is gekomen op braakliggend grasland.
Onderweg had ik al heel wat sloten gezien, waar het ijs een doffe glans had: dooiijs. En dooiend ijs heeft minder draagkracht dan "bevroren" ijs.
Desondanks wilde ik bij de Oegstgeester Onlanden een poging wagen. Ik zette mijn fiets neer en stapte op een ondiep stukje voorzichtig met één voet op het ijs. Er verscheen een ster. Een stukje verder gebeurde hetzelfde. Maar ik zakte er niet door. Ik waagde de stap met mijn andere voet en opnieuw een ster.
Het ijs was ongeveer 2 cm dik. Helaas net te dun om op te gaan schaatsen. Maar voor het eerst sinds de winter van 2013 heb ik weer een keer op natuurijs gestaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten