Eenieder kent de aloude weerhuisjes wel, waarbij het weervrouwtje naar buiten komt bij hoge luchtdruk, meestal een teken, dat er mooi weer op komst is.
Daar was vandaag echter geen sprake van: het ging, na een nacht met zeer hoopvolle minimumtemperaturen, bij het ochtendgloren vanuit het noorden van het land dooien. In de noordelijke provincies ging dat gepaard met ijzel met aardig wat verkeersongelukken als gevolg.
Op sommige snelwegen was het wegdek veranderd in een ijsbaan. En als je daar plotsklaps op terechtkomt met een snelheid van 100 kilometer, dan wordt de kans op blikschade natuurlijk erg groot.
Wat weinig mensen weten, is dat er op een paar plekken in Nederland is geschaatst. Op de inmiddels befaamde Onlanden bij Eelderwolde draaide het uit op wakschaatsen.
Maar bij Almkerk en de Ankeveense plassen ging het wel goed.
Bij gebrek aan enigszins betrouwbaar natuurijs bij ons in de buurt ging ik met Ada boodschappen doen in de Leidse binnenstad, waarna ik om 11 uur een kilometer of 8 ging hardlopen langs de Korte Vliet en de voetbalvelden van Voorschoten '97. Op de meeste stukken was gepekeld, maar ik denk, dat ik in totaal een kilometer op aangetrapt en aangevroren sneeuw heb gelopen. Om geen blessure op te lopen door een onverhoedse glijpartij liep ik daar rustiger.
Hoe hard en genadeloos de dooi toesloeg was 2 uur later te zien, toen ik met mijn vrouw naar de Lokhorstkerk fietste voor de repetitie van de Leidse Koorprojecten. Op veel plekken, waar ik door de sneeuw op het gras toch met een licht winters gevoel rondliep, was de sneeuw als sneeuw voor de zon verdwenen.
Waar je zou verwachten, dat "Wederwijven" iets met het weer te maken hadden, bleek dat niet het geval te zijn. "Wederwijven" zijn tovenaressen. Het door de Vlaamse dichter Guido Gezelle op papier gezette gedicht was van muziek voorzien door componist Herman Strategier. Op papier zag het er niet al te moeilijk uit, maar schijn bedriegt. Het is een lastig lied vol muzikale valkuilen.
We begonnen de repetitie onder leiding van Wim de Ru met het op youtube onvindbare "Wederwijven", waarna we "Archibaldus van Oostzaan" en "Een nachtegaal in Echternach" herhaalden.
Na de pauze herhaalden we het vierstemmige deel uit "A blest pair of sirens".
Buiten gekomen was het druilerig, somber weer. Dat zal de schuld wel zijn van de wederwijven....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten