Communistisch China werd met veel argwaan bekeken. De angst, dat de Chinezen zouden komen was erg groot in die jaren. Door de befaamde pingpong-diplomatie kwam langzamerhand een einde aan dit deel van de Koude Oorlog.
Als gevolg van de ingetreden ontspanning zijn de Chinezen wel gekomen, maar dan op de manier, die Wim Kan in een Oudejaarsconference al voorzag: "Ze komen één voor één."
Een van hen is de schrijfster Jean Kwok. Aan haar zoons heb ik een paar jaar schaatsles gegeven. Toevalligerwijze kwam ik er achter, dat deze vooral in Amerika beroemde schrijfster gewoon iedere vrijdagmiddag naar de Leidse IJshal kwam om haar kinderen te leren schaatsen middels de capriolen van deze schaatstrainer.
Door een gesprek met de schrijfster van "Bijna thuis" en "Dans met mij" kon een lezing van Jean Kwok in de bibliotheek van Katwijk geregeld worden. Maandagavond 2 maart komt ze naar de Hoofdbibliotheek aan de Schelpendam om over haar boeken en haar leven te vertellen. Van harte aanbevolen!
Vanmorgen was ik wederom in de Leidse IJshal, waar ik met de "Krasse knarren" weer de gebruikelijke piramide van 125 rondjes afwerkte. Toen ik de 25 rondjes op kop voor mijn rekening nam, werd ik een paar keer gelapt door een kopgroep van 5 man met daarin 3 gele trainingsjacks. "Het gele gevaar" kwam dus uit een onverdachte hoek.
Teneinde de heren beter in de gaten te kunnen houden, mochten John Val, Evert Boekhout en Leen van der Niet gedrieën de 15 rondjes voor hun rekening nemen. Jim Henson kwam ooit met dit idee: "If you can't beat them, join them!"
Zo voorkwam ik, dat het gele gevaar er vandoor ging....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten