Traditie

Een traditie komt nooit als traditie ter wereld. Het ontstaat langzamerhand. Eens is er een eerste keer van een traditie.

In de Leidse IJshal is het een traditie, dat de "Krasse knarren" op dinsdag- en donderdagmorgen een piramide van 125 rondjes rijden. Maar zelfs binnen deze traditie ontstaan langzaam maar zeker nieuwe tradities. Eén ervan is dat op donderdagmorgen Wierd Wagenmakers vaak het bal opent door de eerste 5 rondjes voor zijn rekening te nemen, terwijl hij ook vaak de afsluitende kilometer voor zijn rekening neemt. Deze geboren en getogen Fries woont al heel lang in de Randstad. "Om Utens" zeggen ze in Fryslân.

Een tweede traditie, die erin geslopen is, is dat ik de 25 rondjes voor mijn rekening neem. Begonnen als training voor de 1000 rondjes van Leiden kreeg ik het verzoek om dit voortaan voor mijn rekening te nemen vanwege mijn gelijkmatige tempo.

Ook de geslaagde poging van Henk Distelvelt om de boel in de war te schoppen past volledig in de traditie binnen de traditie.
Toen wij na 125 rondjes van het ijs stapten kwam er een basisschool het ijs op. Het betrof wat in de volksmond een "zwarte school" genoemd wordt, dus voor veel kinderen was het de eerste keer dat ze gingen schaatsen, getuige ook de hulp, die wij moesten bieden bij het aantrekken van de schaatsen. Maar wellicht is dit een voorschot op een nieuwe traditie.