De voorgaande keer was in januari 1997, toen de gemeente Leiden de Elfstedenrijders in dat gebouw uit de gemeente huldigde.
Gisteren werd een van hen nogmaals gehuldigd in de betreffende kantine. Jos Drabbels zag deze week Abraham en als rechtgeaarde Limburger was dat aanleiding voor een feest.
Voor ons was er werk aan de winkel, want we moesten een paar liederen van toepasselijke teksten voorzien en deze vervolgens oefenen. Woensdagavond was de eerste sessie bij Paul Verkerk en toetseniste Andrea Landman. Marco Tiller was de gitarist, terwijl Jaap de Gorter en ik het oefenkoor volmaakte en niet vervolmaakte, want er zaten te veel haperingen in de liedjes van "Clouseau" en "Rowwen Heze".
Daar schaatst Jos
En zoveel snelheid heb ik nooit gezien
Daar schaatst Jos
Weer een uitslag binnen de top tien
Nooit valt hij
Hij houdt zijn lichaam perfect in balans
Vaak wint hij
En geeft zijn tegenstanders dus geen kans
En zelfs de toppers van de Club
Zijn afgunstig als hij langs ze schaatst
En alle vrouwen kijken op
Als hij sensueel voorbij hen raast
Hij is magistraal…echt fenomenaaaal!
Daar proeft Jos
Hij herkent het biertje na d’eerste slok
Daar zuipt Jos
Menig lente-, zomer- en najaarsbok
Daar fietst Jos
Weer als eerste boven op de top
Daar valt Jos
Een mooie salto en staat snel weer op
En zelfs Peter Winnen uit de Peel
Kijkt verbaasd naar dit natuurtalent
Wat kan hij toch ontzettend veel
Voor zo’n ongelofelijk oude vent
Hij is magistraal…echt fenomenaaaal!
Tis een kwestie van een sprint
Rustig wachten op de dag
Dat hij de Elfsteden wint
Dat hij de Elfsteden wint
Jos heeft nog geen jaar lang gewacht
Toen mocht hij al in een ijskoude nacht
Aan de start van de 11 stedentocht staan
Hij had wel wat teveel kleren aan
Hij zweette als nooit tevoren
Terwijl bij anderen de tenen bevroren
Na afloop had hij nog energie genoeg
En rende meteen naar de allereerste kroeg
Tis een kwestie van veel drank
Rustig wachten op de dag
Onze Jos wordt nooit meer slank
Onze Jos wordt nooit meer slank
Tis een kwestie van veel drank
Rustig wachten op de dag
Onze Jos wordt nooit meer slank
Onze Jos wordt nooit meer slank
Jos zat heerlijk in de kroeg
Toen hij om een biertje vroeg
Maar de barman zei: “Pardon?”
Als je eens in het Leids begon
Dan kan ik je goed verstaan
En kwam jouw bockbier er snel aan
Daarna werd Jos een echte ster
Met zijn rollende Leidse “R”
Tis een kwestie van geduld
Je kunt wachten op de dag
Dat ons Josje echt Leids lult
Dat ons Josje echt Leids lult
Tis een kwestie van geduld
Je kunt wachten op de dag
Dat ons Josje echt Leids lul
Dat ons Josje echt Leids lult
We waren er achter gekomen, dat het handiger was, als iemand aangaf wanneer er ingezet moest worden en zodoende maakte ik mijn debuut als dirigent van het gelegenheidskoor. Zaterdagavond was de generale repetitie bij ons thuis, voordat we naar de feestzaal gingen. Ada zou de bodhrán ter hand nemen, zodat de begeleidingsgroep compleet was.
Nu werkt muziek meestal sfeerverhogend en dat ging in ons geval ook volledig op. Ook al zou het zingen niet goed uit de verf komen, door de gezellige repetities was de voorpret al erg groot geweest. Nou, de voorpret was ook groot voordat we gingen zingen.
Toen Jaap aankondigde, dat de Limburgse gasten ook een Limburgs lied te horen zouden krijgen, begon een twintigtal Limburgers spontaan "Tis een kwestie van geduld" van "Rowwen Heze" te zingen, dat inmiddels kennelijk het officiële Limburgse volkslied van de troon heeft gestoten.
Na deze onverwachtse publieksparticipatie kon het optreden van het IJVL-feestkoor natuurlijk niet meer stuk. En dat ondanks een absolute beginneling als dirigent.
Na het zingen stapte Hans Boers naar voren. Dankzij de schaatstraining in Haarlem, waarbij Wil Verbeij, Hans en ik gedrieën in de auto naar en van de Spaarnestad zaten, hadden we de tijd om te brainstormen over allerlei leuke dingen voor Jaap en Jos.
"Ik wil even in de juiste volgorde beginnen", begon Hans, en hij overhandigde eerst Jaap de Gorter en daarna Jos Drabbels de uitnodiging, waarbij de IJVL-disndagavonddroogtrainingsgroep met beide Abrahams uit eten gaat.
Na het dirigeerstokje nam ik het estafettestokje van Hans: "Jaap, je had gemaild, dat ik zo weinig actief was met het maken van teksten voor de liedjes.
Dat klopte. Ik was druk bezig met het maken van het fotoboek "100 jaar Jaap en Jos".
Hieronder ziet u wat prachtige foto's van deze twee Elfstedenmaten.
Na de verrichtte arbeid waren we er aan toe om de inwendige mens te versterken met een hapje en een drankje.
Het was een gezellige avond, waarbij wij ons Limburgs weer op konden halen middels gesprekken met de ouders van Jos en met Pieter, met wie we eertijds de Peter Winnen Classic gefietst hebben.
Om half 2 gingen we huiswaarts. De tijd was omgevlogen. Tis een kwestie van een sprint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten