Aangekomen bij de Leidse IJshal na 3 kilometer gefietst te hebben, bleek dat van degenen, die mee zouden gaan naar Flevonice niemand het zag zitten om als chauffeur op te treden. De meer dan 700 kilometer file en mogelijk gladde wegen waren een gegronde reden.
Derhalve ging ik "gewoon" weer schaatsen op het spiegelgladde Leidse ijs.
Bij binnenkomst werd ik door een van de "Krasse knarren" begroet met de mededeling: "Kijk eens, hoeveel er vandaag gekomen zijn!"
Ik kon het niet ontkennen: "Ja, iedereen dacht, dat ik er niet zou zijn...."
Na het blokje van 5 en 10 rondjes kon ik meteen aanschuiven zonder ingereden te zijn. Toch liepen de 15 rondjes in een behoorlijk tempo heel lekker. Voor het eerst sinds de 1000 rondjes van Leiden reed ik technisch weer lekker. De druk op de juiste plek, de slag, die helemaal afgemaakt werd, alles liep soepel. Dat ging helemaal op, toen ik de 25 rondjes weer voor mijn rekening nam.
In totaal reed ik doordat ik de eerste 15 rondjes gemist had 110 rondjes. Dat is 11 x 10 oftewel 10 x 11. Op een of andere manier pas dat wel bij me....
Na de koffie en warme chocolademelk merkte je, dat het in het februarizonnetje al behoorlijk dooide. Zo gaat ook de vierde winterprik van deze winter als een nachtkaars uit.
"De winter is over", zou je dan denken, maar dan tref je op www.weerwoord.be dit soort prachtige weerkaarten aan.
Zou het dan toch een keertje goed vallen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten