Hanepoelloop met halve handrem

Eenieder kan het hele jaar door lezen, hoe "De hemelvaart van Massimo" verliep. Oek de Jong heeft dit met een vaardige pen beschreven. Vandaag is het mijn beurt om te verhalen, hoe mijn Hemelvaartsdag verlopen is.

Ada had met haar moeder en haar zussen afgesproken, om naar het Leidse textielfestival te gaan. Om 10 uur zou de bij de Pieterskerk zijn, dus na het ontbijt fietste ik met haar op naar het centrum van onze mooie Sleutelstad.

Ik reed door naar de sportvelden van ROAC tussen Oud-Ade en Rijpwetering, waar ik mee zou doen met de Hanepoelloop. Deze hardloopwedstrijd is genoemd naar het meertje "de Hanepoel", waar we vandaag niet zouden komen.

Ik durf het haast niet te zeggen, maar ik schreef mij in voor de kortste afstand: de 5 kilometer. En die zou ik nog met de handrem oplopen ook!

Als de oorspronkelijke weersverwachtingen voor Hemelvaartsdag uitgekomen waren, dan was ik van huis uit 4 of 5 kilometer gaan lopen, want het zou een echte regendag worden. Nou, dat klopte gelukkig niet. Het was een redelijk zonnige dag met af en toe wat schapenwolken aan het zwerk. Een prima reden om weer eens aan de Hanepoelloop mee te doen.
Op weg naar de start kwam ik Teun de Reede tegen, met wie ik een tijdje praatte in het zonnetje. Om 10 voor 11 konden de 5 kilometerlopers gaan lopen. Zonder inlopen begon ik aan deze voor mij korte afstand. Ik zou het immers rustig aan gaan doen.

Ik startte vrij ver naar achteren, maar het ging zo makkelijk, dat ik bij de Paardenbrug me al naar voren begon te werken. Telkens haalde ik enkeling of een groepje van twee of drie lopers in. Ondanks de trage start viel de afstand tot de koplopers, die bij de Aderweg gekeerd waren, me erg mee.
Ik keerde daar ook en langzaam maar zeker liep ik in op de vrouw, die voor me liep. Teun de Reede fietste naast Astrid, zodat hij kon zien, dat ik haar in iets als een eindsprint op de meet klopte in een tijd van ruim 25 minuten. En dan te bedenken, dat de afstand 5,3 kilometer is. Een gemiddelde van ruim 12 kilometer per uur. Ik liep een stuk sneller, dan ik van plan was.
Desondanks heb ik nergens geforceerd. Ik hoop, dat ik zondag bij de marathon net zo soepel en makkelijk loop als bij deze Hanepoelloop met halve handrem.

Net na de finish nam ik een paar bekers water en kreeg ik een T-shirt met de opdruk van de 44e Hanepoelloop. Zo had ik alsnog mijn eigen textielfestival....

In de kantine van ROAC praatte ik nog een tijdje met de winnares van de 5 kilometer bij de vrouwen, om op weg naar de fiets mijn ex-collega Mieke Straathof tegen het lijf te lopen. Uiteraard kletste ik even bij alvorens ik op de fiets stapte om naar camping "'t Haasje" te rijden. Het zou zo maar kunnen, dat we volgend jaar een keer aan de Kaag gaan kamperen.

De campingeigenaar vertelde me, dat Oud-Ade ook dit jaar weer groots uit zou pakken bij de marathon van Leiden, net als de afgelopen 2 jaar. Ik ben zeer benieuwd!


Via Oud-Ade en Rijpwetering reed ik naar Hoogmade om over de Ruigekade met inderdaad zeer ruig asfalt naar Leiderdorp te trappen. Vandaar koerste ik op de skeelerbaan af om wat te vragen aan de beheerder. Deze was er niet, maar van de skeelerende vader en zoon Springer kreeg ik wel een antwoord op mijn vraag.
Ik reed langs de Vliet naar het kleurige en geurige bos van Cronesteyn, waar ik een rondje tussen de het look zonder look door wandelde. Wat een bloemenweelde.

Langs de ijsbaan van Voorschoten, de Krimwijk en de Korte Vliet kwam ik thuis met 42,2 kilometer op de teller. Ik heb een klein blokje in de Stevenshof om moeten rijden om aan de afstand van de marathon te komen, maar dan heb je ook wat. In dit geval fysiek en mentaal de laatste puntjes op de i.
Na me gedoucht te hebben nam ik een Petrus Blond. Op het etiket staat immers te lezen: "The key to Heaven".

Wat wil een inwoner van de Sleutelstad nog meer op Hemelvaartsdag?