'" 't Is maar een training!"

Met nog 2 weken te gaan tot de marathon van Leiden stond de laatste lange loop op het programma. Met Hans Boers had ik afgesproken, dat we een halve marathon door de duinen zouden gaan lopen. Gisteren had ik al een groot deel van het parcours gefietst om te meten, hoe lang het was.
Vanaf de waterpomp in de duinen bij de kruising van het fietspad naar Wassenaarseslag en die tussen Katwijk en Den Haag was het ruim 17 kilometer. We moesten er dus een kleine 4 kilometer bij sprokkelen.
Om half 1 fietste ik van huis om op de volkstuin met Ada te lunchen. Onderweg kocht ik een nieuwe voorraad magnesium, dat ik het laatste anderhalf jaar rond zware inspanningen af en toe slik om kramp te voorkomen. Dat ik zo lang met dit voedingssupplement gedaan heb laat zien, hoe zuinig ik hier mee om ga.

Bij de fietstunnel onder de zeer drukke A44 wachtte ik op Hans. We liepen het rondje Meijendel anders dan gewoonlijk. Dit keer liepen we met de klok mee.

Dan zien sommige hoeken er anders uit. Op de landgoederenroute pakten we de eerste slingers al mee, waarna we via "De Kievit" de duinen in liepen op de plek, waar we normaal afdalen. Nu moesten we daar klimmen. Over een op en neer gaand slingerend schelpenpad liepen we met een grote boog om "De Boerderij" heen.

We staken het fietspad tussen Den Haag en Wassenaar over en gingen naar het strand toe. Waar we het tot dan toe warm hadden gehad, daar werd het langs de waterrand met een noordenwind ineens een stuk frisser. We hadden de wind schuin tegen. Daar het vloed was, moesten we door het mulle zand banjeren. Het was de 4 kilometer tot de strandopgang van Wassenaarse slag behoorlijk buffelen. De training had veel weg van de halve marathon van Katwijk.

Bij de strandtenten aangekomen wilde ik nog even door het mulle zand ploegen tot we ter hoogte van de strandopgang zouden zijn. Hans dacht daar anders over en wees me op de nieuwe betonnen platen, die een soort weg omhoog vormden. Hij deed dat met de legendarische woorden: "'t Is maar een training!"
En daarin had mijn trainingsmaat natuurlijk volkomen gelijk. Over 2 weken hoeven we er pas "te staan". En daarvoor was dit stuk zware strandtraining mooi meegenomen.

Zodra we in de luwte van de duinen waren, voelde het meteen een graad of 7 warmer aan. We vulden onze waterflesjes bij de waterpomp en klommen omhoog. Dat deden we nogmaals bij de eerste afslag het bos in. Op de door dennennaalden zachte ondergrond beklommen we de laatste duinhelling van deze dag.
Over het gecombineerde fiets- en voetpad liepen we naar "De Klip", waar we over het nieuw aangelegde trottoir afdaalden. Ongeveer halverwege zag ik een briefje van 10 euro liggen. Wassenaar is inderdaad een van de rijkste gemeenten van Nederland. Men strooit er met geld. Daar men kennelijk zo graag van af wilde, bukte ik maar om het op te rapen. Voor je het weet ligt het hier vol met zulk zwerfafval.

Na deze corveedienst liepen we langs de doorgaande weg door Wassenaar naar de Erik Hazelhoff Roelfzematunnel, waar onze halve marathon door de duinen erop zat.

We hadden er 2 uur en 7 minuten over gedaan. Door het wachten voor stoplichten, het tappen van water en een plaspauze was de effectieve looptijd 2 uur. En laat dit nu precies ons marathontempo zijn. Dat hadden we goed uitgemikt, ook al was 't maar een training.