Onze coryfee

Sinterklaas had gisteren de grootste surprise voor het laatst bewaard. In een ware thriller, Alfred Hitchcock waardig, waren de hele avond dan weer Engeland, dan weer Nederland aan de winnende hand voor een plaats in de halve finales van de Nations League.

In de slotfase moest Nederland scoren om op doelsaldo de Engelsen voorbij te komen. Dat lukte, maar in de blessuretijd scoorden de Engelse vrouwen weer. Op zijn Duits kwam Nederland in de slotseconden van de blessuretijd alsnog op de verlossende 4-0.
En daar komt de surprise van Sinterklaas: doelpuntenmaakster Damaris Egurolla heeft een Spaanse vader en een Nederlandse moeder.
Vanmorgen had ik een surprise. Na de Volkskrant Fotokalender 2024 gisteren in de brievenbus gevonden te hebben, kreeg ik een appje van Bert Hoogeveen met deze foto.

Het onderschrift in de app: "Onze coryfee".
Hoe goed kun je een dag beginnen?

Nou, heel goed. Het was heerlijk fris weer, passend bij de foto in de Volkskrant.

Het onderschrift in de krant: Man "schaatst" op de A12 tijdens klimaatdemonstratie in Den Haag".
Voor de kenners: hier werd gewoon een droogtraining uitgevoerd met de zijwaartse schaatspas. Deze oefening kan ik iedereen van harte aanbevelen.

Op weg naar de Leidse binnenstad stak ik de Rijn over, waar ik kon genieten van prachtige Hollandse luchten. Terug van boekhandel Kooyker, de Boerenmarkt en "De Helianth" ruimde ik de boodschappen weg en wachtte op Ada.

Met haar fietste ik naar de volkstuin en vandaar via de Landgoederenroute naar "Hof van Duivenvoorde". Hier lunchten we samen. Na een heerlijke tomaten/paprikasoep nam Ada een vegan salade en ik een makreelsalade. Mijn vrouw ging nog naar de volkstuin, ik fietste naar huis om me op deze licht wisselvallige dag om te kleden.

In schaatskleding fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik les gaf aan een groep van 20 kinderen uit Oegstgeest. De nadruk viel op de valbeweging en boven het standbeen komen. Zoals gebruikelijk was het speels. We begonnen met mijn afwezigheid wegens ziekte vorige week. Eerst een rondje bibberen, daarna een rondje met stijve spieren rondrijden. De spieren werden de ronde erna soepel.

Aan het slot van de training begonnen we met elkaar duwen, waardoor je de zijwaartse afzet goed kon oefenen. Daarna volgde de brancard. De voorste trok en de achterste duwde de patiënt. Na een rondje wisselden de kinderen van plaats en na nog een rondje nogmaals.
De kinderen zeiden, dat ze moe waren. Dat kwam mooi uit. Ze mochten op het ijs gaan liggen, dat als bed fungeerden. Na tot 3 geteld te hebben, mochten ze opstaan een zo snel mogelijk een rondje schaatsen. De vermoeidheid was op slag verdwenen!
Maar ja, dat krijg je als je van een coryfee schaatsles krijgt....