Het plan rijpte bij me tijdens de voorlaatste training voor Bert Grotenhuis Bokaal in IJshal De Vliet in Leiden. Sinds kort deed het rondenbord het en konden we de rondetijden van degenen met een transponder aflezen.
Het zou de laatste keer op de IJsbaan van Haarlem worden, dat we tussen 8 uur 's ochtends en 5 uur 's middags zoveel mogelijk rondjes probeerden te rijden, maar dan wel zonder de naamgever van de Bert Grotenhuis Bokaal. Hij was onlangs geopereerd en mocht daarom 6 weken niet sporten.
"Het kan toch niet zo zijn, dat Bert Grotenhuis niet op het scherm met de rondetijden verschijnt?", dacht ik en verzon een list.
"Als ik nou eens met Berts transponder ga rijden, dan is hij er iedere ronde toch zichtbaar bij", schoot het door mijn hoofd. Ik mailde naar Bert en hij vond het een goed plan.
Maar plannen moeten soms even rijpen, om ze nog beter te maken. Op mijn voorstel besloten we, om het tegen niemand te vertellen. Men moest maar raden, wie er echter de Bert Grotenhuis op het grote scherm schuilging. Ik kroop in de rol van "The Stig".
Om 7 uur werd ik opgehaald door Willem van Vliet. Na een regenachtige nacht was het droog toen wij naar Haarlem reden.
Om 8 uur klonk het startschot en gingen we van start. Zoals gebruikelijk schoten de snelsten met hoge snelheid weg en daar ik een zekere faam heb opgebouwd als degelijke diesel, die met een gerust hart 500 rondjes kopwerk doet, vormde zich achter mij meteen een behoorlijk peloton. IJsbaan Haarlem gebruikte dit beeld in de nieuwsbrief van maart 2024.
De start ging sneller dan vorig jaar. Toen begon ik met rondjes van een minuut, nu met 58 seconden per ronde. Maar het ijs werd allengs stroever op het rechte eind bij het wisselvak. Daar hadden we de wind in de rug, maar het rechte eind bij de startstreep reed lekkerder, doordat het ijs hier nat bleef.
Tot de eerste dweilpauze kwam ik op 62 rondjes. Daarna was het ijs een stuk beter en begon ik met rondjes van 54 seconden. Daar het op het ijs een stuk drukker geworden was, moest je af en toe een beetje inhouden, maar gemiddeld ging het blok tot de tweede dweilpauze sneller. Met 117 rondjes had ik weliswaar met 55 rondjes minder gereden dan voor de eerste dweil, maar dit blok was een minuut of 8 korter door de dweilpauze.
Het derde blok was het het drukst, daarna werd het wat rustiger. Via 173 en 230 rondjes lag ik nog steeds op schema voor het halen van de 500 rondjes oftewel het volbrengen van een Alternatieve Elfstedentocht. Maar ja, ik ben altijd al een alternatieveling geweest....
Om 12 uur werd het een stuk rustiger op de baan. Normaal gesproken kun je dan meters maken, Maar de combinatie van windkracht 4 tot 5 en lentetemperaturen zorgde ervoor, dat het ijs veel sneller wit uit ging slaan en stroever werd. Naar mijn gevoel reed ik met tegenwind op het natte ijs sneller dan met meewind op het stroeve ijs. Ja, dat krijg je als oermens.
Net de rondjes van 54 tot 56 seconden was het gedaan, ook al was 57 seconden over 400 meter ook nog acceptabel Via 285 rondjes ging de teller van Bert Grotenhuis naar 339. De camouflage van de handmatige rondenteller werkte fantastisch, want Johan Bronsveld, die het grootste deel van zijn 455 rondjes in mijn kielzog reed, had niet in de gaten, wie er achter Bert Grotenhuis schuilging.
Het hing erom, of ik de magische grens van 500 rondjes zou halen of net niet. De twijfel werd groter, toen ik om 3 uur op 391 rondjes uitkwam. De snelheid was, ondanks dat ik toch wel in vorm was, net te laag. Vaak begon ik met 57 seconden aan het begin en een minuut als het ijs stroef begon te worden aan het eind.
De ommekeer kwam in de voorlaatste serie. Het was nu alles of niets. Ik begon wat sneller aan het blok met rondjes 55 en 56. Later in de serie liep het weer op richting minuut, maar met 447 omlopen moest het haalbaar zijn. Ik stond klaar langs de kant van de baan en begon zodra de Zamboni van het ijs af was aan de laatste serie. Met veel rondjes 57 bleef ik aan de goede kant van de streep met een aantal jonge schaatsers van "Nut en Vermaak" uit Leimuiden in mijn treintje. Onderwijl mocht Josine Kroon de kroon op het werk zetten met een nieuw baanrecord en kon ik na 500 rondjes kopwerk tevreden zijn: het doel was bereikt.
Door de speling, die ik had opgebouwd kon ik nog een drietal ererondjes aan het totaal toevoegen met het restant van het peloton achter me.
Een nieuw baanrecord voor zowel de mannen als de vrouwen. Volgens mij is de vrouwenemancipatie aardig geslaagd.
Bij de mannen reed winnaar Joost Ruissen het niet onaardige aantal van 636 rondjes bijeen.
Bert Grotenhuis werd terecht ook in het zonnetje gezet. De voorzitter van IJsclub Haarlem maakte bekend, dat de schaatsvereniging en de ijsbaan het organiseren van de Bert Grotenhuis Bokaal overnemen, zodat deze 20 jaar oude traditie niet verloren gaat.
Mocht men bij de herstart van de Bert Grotenhuis Bokaal nog een degelijke diesel zoeken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten