Op je tellen passen

Gisteren hadden we met vrienden afgesproken in IJmuiden. Sommigen hadden we een half jaar geleden voor het laatst gezien. Het werd dus hoog tijd. Ada en ik fietsten naar Leiden Centraal, waar we de trein naar Haarlem namen en daar overstapten op de stoptrein naar Driehuis. 
We hadden gezien, dat er 7 OV-fietsen zouden moeten staan, maar er stonden er wel 8. Dat had een waarschuwing moeten zijn! Argeloos pakten we de eerste fietsen, stelden de zadels in op onze beenlengte en wij trapten richting IJmuiden. Nu we het over trappen hebben, we kwamen langs de voetbalvelden van RKVV Velsen en Waterloo, waar ik in een grijs verleden met de lagere elftallen van DIOS tegen gevoetbald heb.

Ook passeerden we het stadion van Eredivisieclub Telstar op Sportpark Schoonenberg. Daar heb ik nooit tegen gespeeld. Daar was ik gewoon niet goed genoeg voor.
Bij Lotte aangekomen druppelde de gasten langzamerhand binnen. We konden bijpraten over elkaars lief en leed en dat is in een half jaar behoorlijk wat.

Na wat gegeten en gedronken te hebben maakten we om half 7 aanstalten om naar een naar een restaurant aan de haven van IJmuiden te gaan. Ada en ik zouden er naartoe fietsen, maar het slot van Ada's OV-fiets kregen we niet open. Kennelijk was deze bij station Driehuis niet goed afgesloten door de vorige gebruiker. Wij stapten derhalve in één van de 2 auto's om met zijn achten aan een ovale tafel een hoofdgerecht en een nagerecht te bestellen. De meesten namen vis.

Het eten was goed en we genoten van de gezelligheid.


De verrassing kwam bij het betalen. De rekening was maar liefst € 600,-. Dat klopte niet. Er stond een drietal driegangenmenu's op, en deze hadden we niet genomen. Achter ons was eveneens een tafel voor 8 personen. Een niet oplettende ober had de bestelling op verkeerde rekening gezet. 
Bas en ik kwamen meteen op de gevleugelde uitdrukking, die bedrijfsleider Cock Gaus bij het Midwinterfestival in Nieuw-Vennep deed bij het dubbel tellen van de krukken: "Tel ik dubbel?"
En het mooiste was: hij kwam op een oneven aantal uit!
Het kostte enige tijd om tot de juiste nota te komen. Deze was ongeveer gehalveerd.

Bij het huis van Lotte aangekomen, probeerden we het slot van de OV-fiets open te krijgen, maar dat lukte niet. Ada werd door Rob en Margriet bij station Driehuis afgezet, ik fietste er naar toe. We kwamen ongeveer tegelijkertijd aan.
Ada hing daarna ruim een half uur aan de lijn, voordat ze verbinding had en uit kon leggen, waar de OV-fiets opgehaald kon worden door het bedrijf.

Gisteren was duidelijk een dag om op je tellen te passen.