Op een oude fiets moet je het leren!

Gisterenavond heb ik voor het eerst in mijn leven een heuse skeelerles gehad. En dat nog wel onder leiding van mijn Elfstedentochtmaatje Jaap de Gorter. Het was een heerlijke zwoele zomeravond, toen ik om 7 uur mijn Bauers aantrok bij het wielerparcours van Swift. Vergeleken met wat de anderen aan hun voeten hadden, had ik vooroorlogs materiaal.
Vermoedelijk was ik de enige met skeelers die nog uit de 20e eeuw stamden. Desondanks ging het in de trainingsgroep niet slecht. Ik kon aardig in de middenmoot mee in de gezellige trainingsgroep, waarvan ik een flink deel in de wintermaanden op zaterdagavond leg gegeven heb. Af en toe kreeg deze beginneling van Jaap complimenten, omdat het er technisch best goed uitzag. Het ging ook best lekker: zelfs de schuine bocht bij de kantine wist ik goed te nemen.
We hadden veel Steigerungen op het programma staan, waardoor je techniek en snelheid op een speelse manier aan elkaar kon koppelen.
Het schema, wat Jaap had opgesteld, hadden we na ruim een uur voor ongeveer de helft afgewerkt: de baan was ongeveer een kilometer, het schema was gebaseerd op een kleinere baan. Met de 20 rondjes, die we getraind hadden, hadden we dus ongeveer 20 km afgelegd. Een prima training!
Aan het eind van de training mocht ik nog een rondje op Jaap's skeelers rijden. Dat is toch wel even wennen. De wielen draaien soepeler, waardoor je snel meer snelheid hebt. Dat lijkt leuk, behalve als je nog niet zo goed weet, hoe je moet remmen. Op het rustige wielerparcours van De Bult is dat geen probleem, maar als je het in het drukke verkeer hebt.....
Voorlopig hou ik het dus maar bij mijn Bauers. Deze rijden zwaarder, maar je hebt dan wel het voordeel, dat je meer spierkracht en duurvermogen ontwikkelt. Maar het voornaamste blijft toch de veiligheid. Je moet op tijd kunnen stoppen en niet sneller willen, dan je technisch aankunt. Er is wat dat aangaat een oude volkswijsheid, die hierop van toepassing is: op een oude fiets moet je het leren!