This wheel's on fire

Ik geef het toe: ik heb de smaak van het skeeleren te pakken. De angst voor blessures als gevolg van een harde smak op het asfalt heb ik intussen overwonnen. Vanmiddag scheen het zonnetje en ben ik lekker gaan skeeleren door de Stevenshof. Daar ik er al bijna 22 jaar woon en er veel train met hardlopen weet ik vrij nauwkeurig wat de afstand van het ene punt naar het andere is.
Eerst reed ik naar Jos Drabbels om een boek over natuurgebieden in Zuid-Scandinavië bij hem af te geven, daarna reed ik de gladde stukken asfalt twee keer op en neer. Al met al heb ik een kilometer of 20 geskeelerd. Het gaat steeds lekkerder. Technisch lijkt het het meest op schaatsen op natuurijs. Je moet constant anticiperen op hobbels, oneffenheden en tegenliggers. Als ik niet oppas, word ik nog vurig enthousiast voor het skeeleren....

Ergens ver weg, in het noordwesten van Spanje, is een Nederlander in dienst van Construcciones Paulino bezig om zich in het zweet te rijden bij de Vuelta a Coruña.
Na de keelontsteking, die 2 keer de kop opstak, begint Siebe zich langzaam maar zeker weer in vorm te rijden. Bij de Vuelta a Coruña werd hij voorlaatste op de 52e plaats. Dat klinkt niet goed, maar deze prestatie komt in een ander daglicht te staan, als je weet, dat tijdens de laatste etappe 60 renners, dus meer dan de helft, zijn afgestapt! Als trotse vader volg ik het wel en wee van deze Nederlander in Spaanse dienst. Deze actiefoto is gemaakt bij de Vuelta a Coruña.