Toen Bas Warnink ons tipte, konden we ons als muziekgroep aanmelden, als we met minimaal 10 personen zouden komen. Daar onze toenmalige folkgroep "Schelvispekel" uit 5 personen bestond, wierven we in onze vriendenkring nog een aantal zangers en zangeressen en schreven ons in onder de naam "Schelvispekel plus".
In mijn grenzeloze naïviteit ging ik er van uit, dat we, naast het gemeenschappelijke koorwerk, ook nog wat eigen werk ten gehore konden brengen. Daar ik indertijd de meeste aankondigingen voor mijn rekening nam, waren de grijze cellen al op volle toeren aan het werk.
Enkele citaten uit dit niet uitgesproken werk wil ik u niet onthouden: "Dames en heren, als geboren en getogen Venneper kan ik niet nalaten u er op te wijzen, dat de nieuwe bibliotheek van Nieuw-Vennep een jaar of 5 eerder geopend is."
Ach ja, ik weet, hoe ik vrienden moet maken.
Ook de slotzin mocht er wezen: "De andere muziekgroepen krijgen een bosje bloemen. Met de organisatie hebben wij afgesproken, dat we per persoon een bosje duizendschoon krijgen."
Maar zoals gezegd, het liep allemaal een tikkeltje anders. Bij de eerste repetitie, 4 weken geleden, hadden we al het idee, dat we in een georganiseerde chaos terecht gekomen waren. Na 4 repetities werd deze veronderstelling tijdens de generale repetitie alleen maar bevestigd.
Waar krijg je nog voor de generale al een aankondiging van nog een extra repetitie? En waar krijg je tijdens de generale repetitie nog nieuw werk om in te studeren? Dat kan alleen in een georganiseerde chaos.
Ieder koor wordt ingedeeld op stemsoorten, die eventueel nog in eerste en tweede alt, bas, sopraan en tenor worden onderverdeeld. Wij hadden deels deze normale onderverdeling, maar anderzijds werden we ook nog eens willekeurig ingedeeld in Heren 1 t/m 4 en Dames 1 t/m 8. Dan begint de puinhoop concrete vorm aan te nemen, als de hoge tenoren mannenkoor 1 worden, de lage tenoren 2 etc. Je kunt dus met hetzelfde cijfer in 2 verschillende mannenkoren zitten, met elk totaal andere stemmen en melodielijnen.
Als je dan ook nog op diverse plekken moet oefenen en dan binnen korte tijd je moet melden op een andere plek in het gebouw met niet corresponderende cijfers, dan weet je: de chaos is compleet. Helemaal voor de 2 koorleden, die zich met een rolstoel van hot naar her moeten voortbewegen.
Nu heb ik door mijn werk als roostermaker wel enig inzicht in hoe je de zaken moet organiseren: niet zo!!!! Het moet helder en duidelijk zijn voor iedereen. Daar was hier niet bepaald sprake van, ondanks de voorbeeldige inzet van een tiental dirigenten. Maar als je alles zo nodeloos ingewikkeld maakt....
We waren met honderden koorleden, onder het toeziend oog van de cameramensen van Kunststof TV, ruim 20 minuten bezig, om voor een gemeenschappelijk nummer iedereen op de juiste plaats te krijgen. Maar als niet duidelijk is of je met het volgende lied in koorpartij, 1, 3 of 4 zit, en het uiteindelijk 2 blijkt te zijn, dan kost het inderdaad enige tijd. Na een sessie in kleinere koren, stonden we voor hetzelfde nummer op weer een andere plek!
Denk niet, dat we door de chaos geen leuke dag gehad hebben. Zolang je er de humor van in kunt zien, heb je een uitstekende dag. De lachspieren zijn in ieder geval goed getraind vandaag. Met Bas en Nel Warnink, Gert en Annemieke Dol, Tim de Beer, Rob Ammerlaan en Margreet Biemold had ik de grootste lol, zowel tijdens de chaotische generale als daarna bij het afzakkertje in "The Colonel" en het eten bij Grieks restaurant "Rhodos".
De NS werkte trouwens mee aan de georganiseerde chaos. Ik dacht, dat ik op station Nieuw-Vennep, waar Gert en Annemieke me afgezet hadden, 25 minuten moest wachten, maar de trein had 5 minuten vertraging, dus ik kon meteen instappen. Chaos heeft zo soms zijn voordelen.
Ze zeggen wel: "Een slechte generale geeft een goede uitvoering." Als dat klopt, dan wordt "de Stem van Haarlemmermeer" een spektakel, dat zijn weerga niet kent.
Maar als je diep in mijn hart kijkt, dan verwacht ik eerlijk gezegd een voortzetting van de georganiseerde chaos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten