De zondagmiddagtraining werd gegeven door Raymond Jansen. Hij heeft diverse skeelerwedstrijden gewonnen en is bij het marathonschaatsen ploeggenoot van Jos Dohle. Het sprak dus voor zich, dat het een marathontraining betrof. De nadruk lag op tempoversnellingen. In blokken van 8 rondjes moest je in twee groepen het eerste rondje iets rustiger rijden en de tweede voluit, waarna de volgende persoon op kop kwam. Ik zat bij de eerste groep, maar verloor in de snelle rondes te veel terrein in de bochten. Een gat van 10 meter rijdt je dan niet in één recht eind dicht. Met Mijke Hartenborp en Edgar Hoogervoorst vormde ik toen onbedoeld een middengroep. Mijke nam het van mij over met zo'n hoog tempo, dat ze zichzelf opblies. Het verschil tussen een sprinter en een diesel.
Tussen de vier blokken tempowisselingen door reden we een rondje of 10 in een rustig peloton. Dit gaf me de kans om de afzet met mijn linkerbeen in de bochten te verlengen. Jacqueline Zwetsloot gaf nog een paar aanwijzingen en zie me, dat ik op het rechte eind enorm vooruit gegaan was in het afgelopen jaar.
Aan het slot moesten we in drietallen een zestal rondjes met tempoversnellingen rijden. Mijke kwam naar Willem van Vliet en mij toe met de vraag: "Zullen we een triootje vormen?"
Sommige mensen denken dan meteen hier aan:
Mijke opende het bal voor ons trio. We hadden 2 andere drietallen voor ons rijden, maar met de rustige ronde haalden we hen al in. Met de snelle ronde kwamen ze met moeite langszij. De toon was gezet: dit blok was de snelste van de hele middag. Het bewegingsritme van ons trio leek wel wat op die in het volgende nummer.
Hierna mochten we de laatste 10 minuten uitrijden op het gladde ijs. Willem en ik werden om even over 4 van het ijs gestuurd, omdat de Zamboni's er op kwamen. Ze zijn ook overal hetzelfde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten