Het lijkt al weer heel lang geleden, die prachtige decembermaand. Heel Europa zat in de kou, terwijl het in het oosten van Amerika te warm was voor de tijd van het jaar.
Met het jaar 2011 op de kalender werden de bordjes verhangen. Het oosten van Amerika kreeg de volle laag van Koning Winter, terwijl wij het hier moesten doen met een mengeling van herfstweer met tussendoor lentedagen.
Toeval? Niet bepaald. Zodra ik beelden zie van sneeuwstormen in New York, dat ter hoogte van Madrid en Rome ligt, slaat me als natuurijsschaatser de schrik om het hart. Dit houdt namelijk in, dat er zeer koude lucht de Atlantische Oceaan opgeblazen wordt. Doordat het zeewater relatief warm is, ontstaan hier gemakkelijk depressies, die door de draaiing van de aarde in oostwaartse richting trekken. Er ontstaat dan een westcirculatie, die de ene depressie na de andere op West-Europa afvuurt. Als er dan ook nog een hogedrukgebied bij de Azoren ligt, krijgen wij de volle laag.
Slechts sporadisch is het een koude winter in zowel het oosten van Amerika als West-Europa. 1963 en 1979 zijn de uitzonderingen op de regel: winter in Amerika, herfstweer bij ons.
Wat dat aangaat is de temperatuur dan net een wip: als de een omlaag gaat, gaat de ander omhoog en omgekeerd. Dit jaar bewees het weer eens. Waar het oosten van Canada, gelegen ter hoogte van Nederland, een veel te warme decembermaand beleefde, hadden wij een zeer sneeuwrijke wintermaand.
Daarna werd het natuurijs hier wel erg schaars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten