Medemblik

Het meest bijzondere aan camping "Veerhof" is het volkomen ontbreken van verkeerslawaai. We sliepen dan ook prima.
Toch was dit geen garantie voor een ongetoorde nachtrust. Een stel nachtbrakers kwam om een uur of 5 niet geheel geruisloos de camping op. De slaap keerde echter weer tot een uur of 8.
Ada vond, dat ik te veel had liggen zweten in de slaapzak en dirigeerde me richting douche. Geheel verfrist schoven we aan voor het ontbijt.


Op de radio hoorden we, dat Denemarken het songfestival had gewonnen en dat Anouk 9e was geworden.

Dat is het leuke, als je niet kijkt: het is veel langer spannend, wie er gewonnen heeft!
Het was op Eerste Pinksterdag bewolkt, maar de lucht was wel warmer dan de afgelopen dagen.
Een paar mensen gingen naar Deen in Medemblik om boodschappen te doen, een paar gingen afwassen, dus dat was voor mij een mooi moment om een stukje te gaan hardlopen. In wielershirt- en broek liep ik naar Oostwoud en liep de lintbebouwing af tot de afslag naar Midwoud. Uiteraard moest ik terug op de heenweg.
Het was de bedoeling, dat ik in zo'n tempo zou lopen, dat ik niet zou zweten. Dat bleek een illusie. Zodoende stond ik voor de tweede keer in anderhalf uur onder de douche.
Intussen waren Willem Jongsma en Lotte van Walstijn ook gearriveerd en na de koffie en thee met appelgebak stapten we op de fiets voor een tocht van ruim 40 km.

Dansend op de pedalen leidde Deka ons via fietsknooppunten ons door het mooie noorden van West-Friesland. Via Oostwoud reden we naar Zwaagdijk-Oost en Hoogkarspel.

Vanaf hier hadden we de wind tegen. Bas en ik mochten als windbrekers fungeren. Vooral tussen de kassencomplexen was het af en toe stevig doorpezen in het zonnetje!

We werden bij natuurgebied de Weelen ingehaald door een paar skeeleraars. Een van de twee had een prachtige valbeweging.




Bij Andijk reden we de Zuiderzeedijk op, waarna we naar Werverhoof fietsten. We passeerden fietsenmaker André van Duin. Bij aankoop van een brommer krijg je een Willempie-helm cadeau!

Bij recreatiegebied De Vooroever zochten we een picknicktafel op. Met een beetje schikken pasten we met zijn tienen op 2 bankjes.

Het was nog maar een paar kilometer naar het reisdoel van de dag: Medemblik.

We fietsten naar kasteel Radboud, waar een Floris-festival was. De jonkvrouwen bleven buiten de slotgracht, de nobele heren staken de brug over na betaling van 5 dukaten en 10 stuivers per persoon.


We kregen uitleg over het harnas, dat wel 35 kilo kon wegen. Toch scheen je je er behoorlijk in te kunnen bewegen en daar het gewicht over het hele lichaam verdeeld was, viel het dragen nog wel mee. Lastiger werd het, als je op het paard moest. Je werd er dan op getakeld. Soms ging het mis. Je werd dan over het paard getild!
In films zie je ridders in gevechten wel eens van het paard vallen en dan niet meer opstaan. Dat laatste is zeer wel mogelijk met een harnas, maar meestal is men verdoofd van de klap.


De koene ridder met een beer als wapen op zijn schild liet het grauw zijn vaardigste beweging met het zwaard zien.

Na dit ridderlijke gedrag betraden we het museum en namen plaats in de Ridderzaal. We kregen een rondleiding door kasteel Radboud.
Dit kasteel is genoemd naar de Friese koning Radboud, wiens rijk zich uitstrekte tot aan Denemarken toe.

Hij zag er niet tegen op om op te trekken naar de Schelde en daar te gaan plunderen vanuit Stavoren. Volgens volksverhalen stierf Radboud, zoals het een Middeleeuwse koning betaamt, letterlijk in het harnas. Een zestal schilderijen van schilder Anton Verhey verbeeldden de opkomst en neergang van het rijk van de Friese koning Radboud.
Vermoedelijk zijn de schilderijen opgenomen in "Taferelen uit de geschiedenis".

Tim was het een en ander van deze rondleiding ontgaan, daar hij ontdekte, hoe makkelijk je in slaap kon vallen in een kasteel. Van zwaardvechten wordt je moe....
De rest van de groep wasal buiten, zodat ik de slaapkop op mocht gaan halen.
Met de hele groep fietsten we om de haven heen naar een redelijk vol terras. Er werden her en der stoelen bij elkaar gescharreld en toen de meesten net zaten, kwam er een tafel vrij in het zonnetje, zodat de stoelen weer doorgegeven werden op het terras. De een nam koffie, de ander bier en dan had je nog de ijsliefhebbers.



Via een natuurgebied tussen Medemblik en Wervershoof reden we weer terug naar het standbeeld van een dijkwerker.

Vanaf dit punt reden we slingerend door een nieuw natuurgebied met Egberts in de naam terug naar Oostwoud, waar de kilometerteller op 145.73 stond. We hadden ruim 43 km gefietst.

De voorbereidingen voor de traditionele barbecue werden getroffen.

De zon was weer verdwenen achter een dik wolkendek en de wind kwam uit een andere hoek, zodat we barbecue hadden met een winterjas aan.

Er was nog een tweetal gasten. Anja, de zus van Margriet, en haar man Hans kwamen ons gezelschap houden.

Het was reuze gezellig en de lachsalvo's schalden over de verder zo rustige camping.

Er waren geen hamburgers en dat gaf enige animositeit. Maar voetballiefhebbers konden dat al weten: er is altijd hommeles bij Hamburger SV. Bij ons viel dat verder wel mee.


Om half 10 gingen Lotte en Willem naar huis en Anja en Hans volgden hun voorbeeld. We namen nog een afzakkertje om op deze koude avond om 11 uur in de warme slaapzak te kruipen.