Roeien bij Rijnland

Een week of 3 geleden kregen we een mailtje van Willeke van der Weide voor een roeitraining bij roeivereniging Rijnland. Een jaar of 5 geleden hebben we met de droogtrainingsgroep van de IJVL een soortgelijke training gehad bij Asopos De Vliet en dat was erg leuk.

We moesten om 7 uur bij de botenloods aan de Oostvlietweg zijn. Op de fiets op weg er naar toe kreeg ik een behoorlijke regenbui op mijn kop. Kennelijk had de regen diverse mensen ervan weerhouden om op te komen dagen, want er waren slechts 6 IJVL-ers op komen dagen. Ten onrechte. Terwijl de regen nog op de stalen platen van de ronde loods kletterde, kregen wij een training op de ergometer. Daar er 6 trainers van Rijnland aanwezig waren, kregen we privéles. Het ging daarbij om de volgorde benen, rug en armen en terug armen, rug en dan pas benen.

Het leuke, maar ook het verraderlijke aan een ergometer is, dat je kunt zien hoe hard je zou gaan in een boot. En dan wil je als sportman toch weer sneller. Virtueel haalde ik een tijd op de 500 meter van 2.20.
Na een kwartier flink oefenen ging je je bovenbenen een beetje voelen. Het werd tijd voor het hoofdgerecht van de avond: het water op.

Het was inmiddels droog. Er werd met vereende krachten een tweetal boten naar de Vliet gedragen: de Clingendael en de Ter Horst.

Met Willeke van der Weide als stuurvrouw van de Ter Horst moesten we maar hopen, dat we niet ver uit de slinger zouden belanden.

Ze had onlangs met een team van Rijnland meegedaan met de Elfstedentocht. Hun boot lag lang op de vijfde plaats, tot ze bij Franeker een verkeerde afslag namen. Zo roeiden ze verder op het Van Harinxmakanaal, waardoor ze 2 uur langer moesten roeien: 1 uur heen, 1 uur terug. Het team zakte naar de 29e plaats. Parcourskennis is inderdaad een niet onbelangrijk pluspunt!

Gelukkig had Willeke meer verstand van roeien en kon ze dat redelijk op ons overbrengen.

Met Els op de fiets op de Oostvlietweg en trainster Peggy op slag, de eerste positie, mocht Jaap de Gorter samen met haar beginnen, Geoffrey van Heerde en ik moesten de riemen plat op het water houden als stabilisator. Op een gegeven kreeg Geoffrey het sein om mee te gaan doen en als laatste mocht ik meeroeien. Normaal gesproken heb je het dan over lest best, maar daar zijn wel enkele nuances bij aan te brengen....
Laat ik het anders zeggen: soms ging het goed. En af en toe heel goed. Als je in elkaars slag lag, dan schoot je vooruit. Maar ja, dat beruchte als. Want het gebeurde lang niet altijd. Regelmatig waren er vier verschillende ritmes tegelijk. In de moderne muziek kan dit verrassende effecten opleveren, maar met roeien werkt dit niet, dat kan ik u garanderen.

De Clingendaal met de IJVL-ers Hen van den Haak, Frans van Rooij en Marjolein Donkerbroek aan boord, waren het keerpunt inmiddels gepasseerd. Wij gleden niet geheel geruisloos naar dit punt toe.

Hier legde Willeke omstandig uit, hoe we de boot moesten keren. Ik kon niet nalaten om te vragen: "Horizontaal of verticaal?"

We raakten kennelijk bedreven, want het keren ging vrij soepel. Met het windje in de rug van de stuurvrouw ging het nog een tikkeltje harder. Als we in elkaars slag roeiden, moest Els flink doortrappen op de fiets om ons bij te houden. Maar gelukkig voor haar verloren we af en toe deze cadans.

Met een korte eindsprint waren we bij het clubhuis van Rijnland terug, waar we de boten uit het water hesen en ze netjes schoongepoetst op hun plaatsen in de loods terug zetten.
Na ons gedoucht te hebben bedankten we de mensen van Rijnland hartelijk voor hun inzet. Als tegenprestatie krijgen zij in het najaar een keer een schaatsles van ons in de Leidse IJshal.