Het was voor mij niet de eerste keer, dat ik haar gezien en gesproken had. Ik heb namelijk haar zoons schaatsles gegeven in de Leidse IJshal. Tot 3 oktober vorig jaar kon ik niet bevroeden, dat de in Amerika beroemde schrijfster gewoon wekelijks in de IJshal aan de Vondellaan kwam kijken naar de verrichtingen van haar zoons.
Het spreekt voor zich, dat ik 2 maart aanwezig zou zijn bij de te matig bezochte lezing. De thuisblijvers hebben een boeiend verhaal gemist.
Voorafgaand aan de lezing heb ik vrij uitgebreid met Erwin gepraat, terwijl zijn vrouw zich omkleedde voor het verhaal achter haar romans "Bijna thuis" en "Dans met mij".
Hoewel het een roman is, is het grotendeels gebaseerd op deze globetrotter, die op 3 continenten heeft gewoond. Vooral de bittere armoede in het rijke Amerika met zwaar onderbetaald werk en zelfs kinderarbeid in een kledingatelier doen je beseffen, dat de werkelijkheid vaak schrijnender is dan in romans wordt beschreven. Zo woonde Jean als kind met haar ouders in een afbraakpand vol kakkerlakken en ratten. Er was dus niet bepaald sprake van een gelukkige jeugd.
Het is bijna onvoorstelbaar, dat iemand zich uit deze armoede weet op te werken tot afgestudeerd academica en schrijfster. Maar haar jeugd gaf haar een enorm doorzettingsvermogen om aan die omstandigheden te kunnen ontsnappen.
Zeer bescheiden meldde ze: "Ik had maar één talent: ik kon goed leren." Daarmee doet ze zichzelf tekort, want ze kan ook fantastisch dansen.
En geweldig schrijven uiteraard en er ook nog eens boeiend over vertellen.
Ik weet niet uit welk Oosters land de uitspraak "Op de bodem van ieder geluk ligt een offer" vandaan komt, maar Jean heeft in haar jeugd genoeg offers gebracht voor het geluk, dat haar nu toelacht.
Vlak voor de pauze vertelde ze, dat ze moest leren fietsen, toen ze in Nederland kwam wonen. Ze vond dat moeilijk en vooral ook zwaar: "Je hebt hier altijd tegenwind!"
Deze uitspraak klonk mij zeer bekend in de oren.
Uiteraard vroeg ik bij de boekverkoop in de pauze, in welk boek deze uitspraak te lezen was.
"Deze komt in het nieuwe boek, waaraan ik momenteel aan het werk ben", kreeg ik als antwoord.
Jean Kwok heeft in ieder geval al één lezer, die uitkijkt naar de uitgave van dit in Nederland spelende boek.
Na de pauze werden de vragen van het 15-koppige publiek beantwoord. Om 10 uur ruimde ik met mijn collega's Ineke en Thea alles weer op voor de uitlening van de volgende morgen. Om een uur of half 11 zat ik op de fiets naar de Stevenshof. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik had de harde wind pal in de rug....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten