Het was dan ook niet bepaald een straf om naar Noordwijk te fietsen, waar we om half 1 bij de vuurtoren hadden afgesproken. Zeker met de wind in de rug. Bas Warnink had het wat minder getroffen: hij moest 22 kilometer tegen de wind op tornen. Met Joop Beenakker wachtten we op de komst van Conny Huiberts en Carla Beenakker.
Met zijn vijven wandelden we het strand op, maar strandtent "De Branding" zat helemaal vol. Geen probleem, want de hele Boulevard is een aaneenschakeling van eetgelegenheden.
Zo konden we een plekje vinden aan een ronde tafel in "La Galleria", waar we de lunch nuttigden met tomatensoep of vissoep en een brood met vis of andere lekkernij.
Joop had een map vol krantenknipsels, foto's, ledenbrieven en andere stukken meegenomen. "Uit de oude doos", vertelde hij erbij.
Wat hebben we gelachen om de streken, die we uitgehaald hebben in onze onbezonnen jeugdjaren. Maar in die veertig jaar is er geen spat veranderd in de manier, waarop we met elkaar lol konden maken. De tranen liepen me over de wangen, toen ik schuddebuikend van het lachen een kranteninterview citeerde, waarin de dirigent erkende, dat hij in zijn beginjaren geen noten kon lezen. De rest van de middag werd het een gevleugelde uitdrukking: "Alles op het gehoor!"
Om 3 uur had ik de rekening betaald en namen we afscheid van elkaar met het vaste voornemen, om in het najaar wederom een reünie van "Oktopus" te organiseren.
Bas en ik fietsten samen naar Lisse. Via de duinen bij Noordwijkerhout en Langevelderslag, een stuk van de Omloop van Noordwijkerhout, kwamen we uiteindelijk uit bij de plek van bestemming: "De Gewoonste Zaak", waar "The Shoes" op herhaling gingen.
We kwamen klokslag 4 uur binnen in een verder nog vrijwel lege zaal. Op het podium waren Jan en Henk Versteegen en Wim van Huis bezig met stemmen. Ik liep op het trio af om hen te begroeten. Bas stelde zich voor: "Een vriend van Bert", waarop meteen het weerwoord kwam: "Ik wist niet, dat hij vrienden had!"
Kijk, dat is nou een leuke binnenkomer.
Samen begaven we ons naar de bar, waar we onder het genot van een "De Koninck" bij konden praten, voordat de band begon te spelen. In het midden van de zaal hadden we een prima plek gevonden. Was de lokale pers vorig jaar lovend over het optreden, persoonlijk vond ik het dit jaar beter. Er werden 3 sets gespeeld, die wel wat aan de korte kant waren. Ineens vond Theo van Es het tijd voor een pauze.
Tijdens de eerste pauze sprak ik met Wim van Huis, tijdens de tweede met Berto Hagen en vluchtig met Richard Dieke. Om kwart over 8 was het concert afgelopen. Het in groten getale opgekomen publiek had met volle teugen genoten.
Daar wij zelf met een volle maag huiswaarts wilden fietsen, zochten we een eetgelegenheid op. Het werd een snackbar. Met een patatje pindasaus en een gehaktbal achter de kiezen, reden we naar de Ringvaart. Daar het op deze rokjesdag net was begonnen te regenen, werd het zeer toepasselijk "Farewell in the rain".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten