Pater Noster

Om een uur of 8 verlieten we de echtelijke sponde om te gaan ontbijten. Ada ging naar de volkstuin, ik zou de boodschappen voor het weekeinde halen. In het zonnetje fietste ik naar de Leidse binnenstad, waar het onwijs druk was. De Universiteit had vandaag haar jaarlijkse open dag. Slalommend over het altijd mooie Rapenburg reed ik naar de Bakkersteeg, waar de schoenmaker zou proberen om de bij de Elfstedentocht van 2012 kapot gegane Rossignol-binding weer te lijmen. Als een schoenzool, waar veel meer krachten op komen te staan, het weet te houden, dan moet een gescheurde plastic omhulsel van de binding dat toch zeker kunnen.
Over het hoge bruggetje over de Vliet trapte ik naar de Doezastraat, waar ik bij Van der Horst met het oog op het volgende schaatsseizoen alvast een pasfoto liet maken voor het abonnement van de Leidse IJshal.

Op de officiële pasfoto's moet je chagrijnig kijken en als er nou iets is wat ik niet doe als ik mag schaatsen.....

Na bij "De Helianth" de voedselvoorraad ingeslagen te hebben, fietste ik weer huiswaarts, waar ik mijn schaatsen sleep alvorens in een half uur een rondje van 6 kilometer langs de nu nog groene rand van de Stevenshof te lopen.

Na met Ada geluncht te hebben gingen we naar de Lokhorstkerk, waar we onder leiding van Wim de Ru gingen repeteren met de Leidse Koorprojecten. Bij binnenkomst kregen we een aantal nieuwe muziekstukken, waarvan we terstond begonnen met "Pater Noster" van Hendrik Andriessen.

Opvallend was de opkomst van de bassen: we waren slechts met 5 man! De dirigent liet wijselijk de splitsing in eerste en tweede bassen maar achterwege. Desondanks zouden de Groningers, net als met de gaswinning, zeggen: "'t Kon minder!"
In de pauze konden we in het maartzonnetje buiten zitten op het binnenpleintje achter de Lokhorstkerk. Na van de buitenlucht genoten te hebben, gingen we aan de sla met "False love" van Edward Elgar.

De repetitie werd besloten met het eerste gedeelte van "Blest pair of Sirens" van Charles Hubert Parry. Door de lage opkomst der bassen, hetgeen natuurlijk volledig klopt, want bas betekent "laag", werd het achtstemmige stuk zevenstemmig.

Maar goed, bij de verkiezingen van de Provinciale Staten zal de opkomst ook niet al te hoog zijn. Dus wat dat aangaat hebben we de tijdgeest mee.
Het vreemde was, dat het oefenen van de drie afzonderlijke delen wel goed ging, maar dat bij het achter elkaar doorzingen de aansluitingen niet bepaald vlekkeloos verliepen. Er is dus nog wat werk aan de winkel.

Dat geldt niet voor Koen Verweij. Voor hem zit het seizoen er op.