Rolstoelen op het ijs

De zondagmorgen begon net als een gewone werkdag. Om 7 uur stapte ik het bed uit. Ik deed mijn schaatskleren aan en maakte de ontbijttafel klaar, zodat ik met Ada kon ontbijten voordat ik om half 9 onder een brekend wolkendek naar de Vondellaan kon fietsen.
Bij de Leidse IJshal aangekomen stond al een flinke groep G-schaatsers te wachten op de bus, die ons naar Biddinghuizen zou vervoeren.
Inmiddels was Wierd Wagenmakers ook gearriveerd. Ik ging nog even naar het toilet, voor ik de bus in zou stappen. Bij het teruglopen zag ik Wierd en Arthur van Winsen in een geanimeerd gesprek met elkaar. "De vrienden van de zondagmorgen" hadden elkaar weer gevonden.
Ik zag trouwens heel wat "Krasse knarren" rondrijden op dit op dinsdag- en donderdagmorgen gebruikelijke uur. Ik had echter geen tijd om te blijven, want we konden instappen. Gezeten naast Jonathan Kloos reed reed ik mee naar Flevonice. De bus nam een iets andere route. Zo reden we door het dorp Biddinghuizen. In 1973 was ik er voor het laatst geweest.
Met 4 HAVO van Pedagogische Academie "De la Salle" hadden we een plattegrond van een dorp moeten ontwerpen met een X aantal voorzieningen. Zo was het bijvoorbeeld handig om het industrieterrein in het noordoosten van het dorp te plannen vanwege de overheersende zuidwestenwind in Nederland.

Na afloop van dit project konden we het dorp, dat model had gestaan voor de door Maarten Denters, onze aardrijkskundeleraar, aan ons verstrekte opdracht, in levenden lijve gaan aanschouwen. Met onder andere Jos Glandorf, Nico de Bont, Gieny van Lierop, Eric Creemers, Frans Kops en de weledelgestrenge heer Wim Beenakker trok ik die dag op in het toen gloednieuwe Biddinghuizen.
Het was daarna nog een paar kilometer rijden naar de 3 kilometerbaan van Flevonice. Voor de ingang stonden al langer rijen G-schaatsers en hun begeleiders uit het hele land, terwijl "Kleintje Pils" vrolijke deuntjes speelde voor de wachtenden.
Wij voegden ons in deze stroom en kregen een toegangskaart voor deze Schaatsvriendendag.

Op de achterkant stond een plattegrond, waarop je kon zien, wat er vandaag waar gebeurde.

Bij het podium werden (oud)-topschaatsers voorgesteld, die clinics zouden verzorgen, zoals Barbara de Loor, Anna Marie Thomas en Mariska Huisman.

Met de snelle G-schaatsers van de IJVL gingen Jaap de Gorter en ik naar de plek, waar de clinic Marathonschaatsen gegeven zou worden. Met een hesje om zat ik met Kobus Turk en Erik van der Stap in de eerste groep, die vertrok voor een 2,5 kilometer lange schaatstraining, waarbij het diep zitten en de zijwaartse afzet aan de orde kwamen.

Net voorbij de eerste bocht zat een hoogteverschil in de baan. Kobus ging hier onderuit en naast wat natte plekken van het water op het ijs voelde hij zijn knie. Maar hij schaatste rustig een viertal ronden verder met me.
Er stond een harde wind op de baan, maar op een of andere manier waren er maar een paar plekken, waar je echt tegen de wind in moest beuken. De rest van de 2500 meter had je zijwind of de wind in de rug. Vooral op het rechte eind richting finish kreeg je de wind vol in de rug. Daar ging je rechtopstaand al behoorlijk hard.

In totaal zou ik 16 ronden schaatsen met o.a. Kevin Wildschut en Youri Janssens. We hadden een geweldige dag. Waar de hele week voorspeld was, dat we een verregende zondag tegemoet zouden gaan, daar scheen het zonnetje!
De keerzijde was wel, dat de bovenlaag van het ijs smolt. Gaandeweg de dag zag je de plassen steeds groter worden. Door de harde wind zag je de golven op de plassen.
Normaal gesproken krijg je dan een soort papijs, waarin je vrij moeizaam vooruit komt. Maar verbazingwekkend genoeg bleef het ijs onder de golven keihard en het gleed geweldig goed. Wel was het her en der behoorlijk hobbelig. Er waren plekken, waar aan de rand van de baan al het ijs was weggesmolten. Hier zag je de koelbuizen open en bloot liggen.

Maar het meest kenmerkende van deze KPN Schaatsvriendendag waren toch de rolstoelen op het ijs. Deze werden door schaatsers voortgeduwd. Het waren er niet een paar, maar het aantal liep misschien wel in de 20. Soms haalde je op 2,5 kilometer wel 5 rolstoelen in. Zo zag ik het G-schaatsen van een heel andere kant.

Met Kevin schaatste ik na half 2 nog 4 rondjes. Om 2 uur trokken wij onze schaatsen uit. Coördinator Gerard van Tol kwam ons halen: "Iedereen zit al in de bus."
Volgens mij was afgesproken, dat we om half 3 zouden vertrekken. Een bericht van een eerder vertrek had mij nooit bereikt. Dat krijg je ervan, als je het ijs de hele tijd niet verlaten hebt.
Op de terugweg reed de bus eerst naar de ijsbaan van Katwijk, waar de G-schaatsers van IJsclub "Voorwaarts" uit konden stappen bij de Goerie. Hoefde ik een keer een dag niet naar Katwijk....
Bij de Leidse IJshal namen de IJVL-ers afscheid van elkaar. We hadden een geweldige dag gehad op Flevonice!