Donauquelle

Om half 8 werden we wakker. Laat voor ons doen. Vandaag zouden we met de trein naar Villingen gaan. Na bij de tent ontbeten te hebben fietsten we we naar het station van Kirchzarten toe. Hier hadden we nog 4 minuten om de fietskaartjes te kopen. Van de kaartverkoper kreeg ik te horen, dat we in Titisee over moesten stappen.

De reis er naar toe was deels een feest der herkenning, deels ook niet. In ieder geval zagen we, dat er niet langs de hele snelweg door het Höllerthal een fietspad lag. Die optie was gisteren dus uitgesloten geweest. In ieder geval zagen we, waar we aan de Falkensteig begonnen waren.

In Titisee stapten we netjes uit om er op het moment, dat de trein wegreed, dat we in Neustadt over moesten stappen. Veelal wordt Neustadt aangeduid als Titisee-Neustadt....

De volgende trein kwam over een half uur. Daar het maar 7 kilometer was, besloten we om te fietsen. Zo hadden we een mooie tocht in het dal van de Gutach. Bij het station aangekomen bleken we nog 20 minuten te hebben voor de trein naar Donaueslingen. De trein naar Villingen ging pas over een uur. We pasten ons plan aan. 

We zetten de fietsen in de fietsruimte na 3 hoge treden met het rijwiel in de hand te hebben genomen. We hadden alle ruimte tot het moment, dat er nog 10 fietsers bij kwamen. It kin net!

De reis naar Donaueschingen voerde door een gebied, waar we 4 jaar geleden een deel van de Schwarzwald Panorama-Radweg hadden gereden. Het landschap kwam ons niet onbekend voor.

In Donaueslingen moesten naast ons nog 3 vrouwen met 4 kinderen en hun fietsen uitstappen. Dat duurde dus even.

We fietsten vanaf het station naar de Donauquelle, pal naast das Schloss. Het was een mooie fontein met een beeldhouwwerk rondom de mythe van de Donau.

In het water van de fontein zag je het water omhoog wellen.

We reden door naar een terras bij de Fürstenburg, waar het officiële vertrekpunt van de Donau-Radweg van 2480 kilometer was.

Alleen al in Duitsland kun je hier aardig wat kilometers van maken. Met het traject van hier tot Wenen kun je al een hele fietsvakantie vullen.

Terwijl wij aan de Kaffee und Oraniensaft mit Schwarzwalder Kirschtorte zaten, zagen we de 3 vrouwen met 4 kinderen op fietsen met bepakking eraan beginnen.

Wij gingen nog even langs bij een bakker voor brood voor onderweg, voordat wij op de fiets naar Villingen vertrokken. Over een rustige weg door het boerenland met veel korte steile klimmen en dalen kwamen we bij Ankerbruck, waar we op een bank onder 2 oeroude kastanjes ons brood aten.
Na de lunch fietsten we verder over het golvende akkerland met wat hagen en hoge bomen, toen er een grote roofvogel op hooguit 10 meter boven ons vloog.

Hij had een witte kop en geel bij zijn staart. Zou het een Adler kunnen zijn? Ook al weet je, dat zo'n vogel je niets doet, het is toch unheimisch als hij vlak boven je vliegt.
We reden linea recta door naar Villingen, waar we bij het station de terugreis naar Aachen boekten met een schönes Wochenende. Voor € 57,- konden we met 6 overstappen naar Aken, met sneltreinen zou dezelfde reis € 159,- kosten met een paar overstappen minder.

We fietsten rustig door het centrum van Villingen. Een mooie stad.

Vlak bij het Franziskaner Museum namen we een ijsje, voordat we de binnenstad via 1 van de 3 bewaarde stadspoorten verlieten.

We zouden via Pfaffenweiler terugfietsen naar Donaueslingen. Het rustige weggetje bleek echter een fietspad langs een drukke provinciale weg. Niet bepaald ons ideaal. Gelukkig boog de weg af, maar bij de viersprong bleek onze richting niet meer te bestaan.

Het volgende dorp was Pfaffenweiler, maar ook hier ontbrak de door ons gekozen weg. Nadat we weer bij de drukke weg waren uitgekomen, keerden we om om via Rietheim langs de Brigach behoorlijk vlak naar Donaueslingen te fietsen, waar we de trein naar Neustadt namen. In Neustadt konden we direct overstappen op de trein naar Kirchzarten, waar we om even over 6 uitstapten.

Ada deed inkopen, waarna we naar camping "Kirchzarten" reden. Mijn vrouw kookte linzen met gemengde groente met yoghurt als toetje. Dat ging er wel in na 52 kilometer fietsen in het Zwarte Woud.

Daarna wandelden we naar unsere Stammtisch in "Zarduna", waar we een mooie dag afsloten met een Weisswein en een Hefe Weizen.

Om 11 uur gingen we naar bed, terwijl de bassen van het zwembadfeest nog extra werden opengezet. Ada viel desondanks in slaap, maar ze werd 10 minuten later gewekt door het vuurwerk.

"Dat gaat een nacht met weinig slaap worden", dachten we. Vrijwel iedere vakantie maak je wel een camping met luidruchtige buren in de nacht mee.

We gingen nog even de tent uit. Er was ook siervuurwerk. De grote bomen op de camping belemmerden het zicht voor de helft. Om middernacht keerde de rust weer en kwam er een diepe slaap.