Paddenstoelenloop

Het weer is totaal anders dan een jaar terug, toen we in september zowaar een hittegolf over ons heen kregen. Het is duidelijk, dat september uit een heel ander vaatje tapt. De regenmeters draaiden dan ook overuren, terwijl de temperatuur vanaf half juli gemiddeld behoorlijk onder de normale temperatuur voor de tijd van het jaar ligt. Zo ook vannacht, toen we de koudste nacht sinds 11 mei beleefden.

Doordat de zachte wind in de oosthoek zat, werd het heel aangenaam weer. Het was eindelijk nazomer.

Na 's ochtends bij "De Helianth" boodschappen gedaan te hebben inclusief de wekelijkse portie zoutarm brood, fietste ik via de volkstuin, waar Ada aan het werk was, naar het station van Voorschoten, vanwaar ik met Hans Boers een rondje door "De Horsten" ging lopen. Hoewel de haddmaximumtemperatuur onder de 20 graden lag, voelde het in het zonnetje warmer in dit Indian summer-weer.

Via de Velostrada liepen we naar de achteringang van "De Horsten", waar we meteen linksaf sloegen om over een smal bospaadje met veel boomwortels een lichte vorm van hindernisbaan hadden. Aan het eind van het pad, na een viertal smalle houten bruggetjes, sloegen we rechtsaf richting spoorbaan. We liepen voorts het vertrouwde rondje van de vorige keer, tot het moment, dat we een tweetal fotografen met telelenzen langs de kant van het pad zagen zitten.

"Daar is wat te zien", dachten we en we stopten even met lopen om te kijken, wat er was. Heel veel kleine witte paddenstoelen. Minimaal honderd op een vierkante meter.

We liepen via de ventweg van de Papelaan terug naar het station. Aan het kroos dat aan het gras aan de slootkant was blijven plakken, kon je zien, dat het water in de sloot 2 weken geleden anderhalve decimeter hoger stond. Onderweg hadden we het over popmuziek. Deze groepen kwamen ter sprake.

Bij de auto van Hans aangekomen luisterden we naar dit nummer van de door mijn trainingsmaat herontdekte Johnny Cash. We waren na de Paddenstoelenloop terug bij het vertrekpunt. De cirkel was weer rond.