Foggy dew

Soms vind je een een andere taal een preciezere omschrijving dan in je moerstaal. In dit geval ging het over de mistige morgen.

Na de toch weer overvloedige regenval in dit deel van de kuststreek, was er laaghangende mist, die oploste door de mist. Maar er was ook dauw. Mist met dauw bekt niet zo goed als "foggy dew".

Deze combinatie kon ik ervaren, toen ik vanmorgen naar de volkstuin was gefietst om de regentonnen leger te maken. Na zaterdag in enkeldiepe plassen te hebben moeten stappen, was dat nu gelukkig niet nodig. De grond was wel vochtig, maar er stonden geen plassen. Desondanks kreeg ik ook dit keer natte voeten in mijn sportschoenen: van de dauw. Ik was om 9 uur een echte dauwtrapper. En het was nog niet eens Hemelvaartsdag!

Toen ik gisteren meldde, dat ik vanmorgen deze klus zou gaan doen, wist mijn vrouw er ook nog wel een paar. Want dat is het lot van degenen, die een volkstuin hebben: er is altijd wel wat te doen.

Zo moest ik wat uien en twee zakken aardappels meenemen naar huis. In een van de twee kisten piepers, die we vrijdag geraapt hadden, zaten er een paar, die begonnen te rotten. Behalve dat ze zacht zijn, zijn ze ook onwelriekend. Het spreekt voor zich, dat ik deze op de composthoop gegooid heb.

Daarnaast moest ik ook een bos bloemen meenemen: een klein soort zonnebloemen, een paar bloemen van de venkel, een prachtige bloem overigens, en, op het gevaar af dat ik het stempel, dat ik mensen discrimineer krijg opgedrukt: Afrikaantjes.

Ik deed het met liefde voor Ada. Zij doet heel stilletjes zoveel voor mij, dat ik blij ben als ik wat terug kan doen. Sterker nog: ik deed een paar dingen, die mij niet waren gevraagd. Maar daar was ik van jongs af aan al goed in. Menig leerkracht vond, dat ik dingen deed, die niet gevraagd waren....

In dit geval was het iets, dat Ada wel kan waarderen. Ik plukte wat bramen, frambozen en tomaten. Met deze oogst fietste ik in het zonnetje weer op huis aan. Met natte poten. Met dank aan de "foggy dew".