Waterkoutocht

Ik zou vanmiddag naar een zus van me in Nieuw-Vennep fietsen. Op de heenweg koos ik ervoor om langs de A44 naar de Kaag te fietsen. De hele fietsrit had ik de wind tegen: noordoost.

De wind zit precies in de hoek, waar iedere schaatser hem graag hebben wil. Er is slechts een klein probleem. In het noordoosten is geen kou voorhanden, dat onze kant opgeblazen kan worden....

Deze wind zorgde er met een maximumtemperatuur van 4,5 graden Celsius wel voor, dat de gevoelstemperatuur onder nul kwam.

Het was dan ook waterkoud weer. Wat dat aangaat was het een prima training om het lichaam te harden voor het geval er later in de winter natuurijs komt te liggen op de Kagerplassen en de Ringvaart, waar ik langs fietste.

Bij mijn zus Riet aangekomen had ik een paar genoeglijke uren, voordat ik weer op de fiets stapte. Ik reed weer naar de Ringvaart, maar nam bij Oude Wetering de oostzijde van dit kanaal naar Nieuwe Wetering. Daar kwam ik op de route van de marathon van Leiden naar de Sleutelstad toe.

Langs de Koppoel, waar ik in het verleden aardig wat keren heb geschaatst, fietste ik naar Rijpwetering en vandaar naar Oud Ade.

Daar wenste ik mijn oud-klasgenoten Jan Schoorl en Margreeth Pennekamp van "Porta Vitae" een gelukkig 2021, alvorens ik huiswaarts fietste over het marathonparcours.

In totaal had ik 52 kilometer gefietst, waarmee het totaal van de eerste 3 dagen van januari op 116 uitkwam. Maar ja, 3 januari is kennelijk mijn dag. In 1997 reed ik op die dag voor het eerst de Elfstedentocht uit.

En toen hadden we geen last van waterkou, maar van échte kou!