Goud en geel

Mathieu van der Poel is een heel bijzondere wielrenner. Welke discipline van de wielersport je hem ook laat doen, meestal staat hij na afloop met de bloemen voor de winnaar in zijn handen.

Het is dus niet verbazingwekkend, dat hij zes dagen achtereen in de gele trui rondreed in Frankrijk. Vandaag moest hij in de eerste echte bergetappe deze leiderstrui inleveren ten faveure van de Sloveen Tadej Pogacar.

Nu hij niet meer in het geel rijdt, zal Van der Poel vermoedelijk vrij snel de Tour de France gaan verlaten.

Zijn hoofddoel is dit jaar om Olympisch goud te veroveren bij de Olympische Spelen in Tokyo. Dit wil hij doen op het onderdeel mountainbiken. En ik denk, dat Mathieu van der Poel dit nog gaat lukken ook!

Daar hoef ik me niet mee bezig te houden. Vanmiddag was ik op deze licht wisselvallige zomerdag op de volkstuin.

Daar hield ik me bezig met het plukken van rood fruit: aardbeien, frambozen en bessen. Maar ja, ik ben op de Olympische Spelen dan ook een uitgesproken kanshebber voor de rode lantaarn.

Nu heb elk nadeel zijn voordeel. Voor sponsors ben ik dan ook zeer aantrekkelijk: ik ben immers veel langer in beeld dan de winnaar op de Spelen.

Bovendien hebben we op de volkstuin aardig wat goudsbloemen.

En het bloementapijt rond de kleine vijver is geel gekleurd.

Met penningkruid hoeven we dus niet zo op de penningen te letten.

Kortom, deze plukker van drie soorten zomerfruit was heel tevreden met het combineren van goud en geel tot goudgeel.