Om kwart over 6 werd ik wakker na een droomrijke nacht. De slaap kwam niet meer terug. Om 7 uur ging ik eruit. Het was een mooie zonsopgang.
Ik trok mijn hardloopschoenen aan en in de optrekkende nevelflarden liep ik naar Paraes.
De zonsopgang was zonder meer schitterend te noemen.
Vanaf Paraes daalde ik af naar Orizon en vandaar nam ik de steile afdaling naar El Ventorrillo.
Vandaar was het nog maar een klein stukje tot Nava, waar op het plein voor de kerk alles in gereedheid werd gebracht voor het feest van San Bartolomé.
Ik liep door naar de panaderia, waar ik een quarto en een integral kocht. Met deze stokbroden in een kleine tas rende ik naar huis toe via de kortste weg. Daar douchte ik me en ontbeet met de anderen.
Na het ontbijt ging ik met Siebe in de auto boodschappen doen. Het was aardig wat sjouwen. We reden via Villabona en Villa naar huis. Daar dronken we koffie en thee, waarna ik het glas naar de glasbak bracht. Het was zonnig en warm met 27 graden Celsius.
We aten sardienen met aardappels en wortel, waarna ik in Nava op de mountainbike wat vergeten boodschappen deed. Via een steil paadje bij Castañera reed ik een stuk onverhard over de weg naar Paraes, waar ik een onverhard pad nam richting huis.
Thuis keek ik naar de laatste 5 kilometer van de door Jasper Philipsen gewonnen openingsetappe van de Vuelta a España.
Onder de auto zat een wezel, die wegliep nar de houtstapel. Wij gingen met de auto met zijn drieën naar Tazones. Over een slingerende en smalle weg klommen we tot vlak bij de vuurtoren op een hoge klif boven Tazones.
Over een veel steiler pad met af en toe wat traptreden daalden we af naar dit leuke vissershaventje.
Daar was een soort lokaal Leidens Ontzet.
In 1517 zette Karel V, die in España Carlos genoemd wordt, in Tazones voor het eerst voet op Spaanse bodem.
Waar heel de Sleutelstad uitloopt voor de optocht, daar gebeurt dat in Tazones met het jaarlijkse tochtje op de woelige baren van de haven met een klein roeibootje.
Wij hadden de Watergeuzen.
In Asturias gebeurt dat met 2 roeispanen.
Daar Spanje Spanje niet zou zijn zonder vertraging, werd ook de bootreis uitgesteld.
Dit gaf ons de kans dit leuke kuststadje te bekijken.
Klimmen is eenvoudiger dan afdalen, maar wel een stuk zwaarder.
In de avondschemering wandelden we naar de auto, waarmee we naar huis reden.
Daar aten we de opgewarmde restjes van de laatste dagen.
Het ging van een schitterende zonsopgang naar een mooie zonsondergang!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten