Oostvoorne

We zouden om 7 uur op de fiets zitten, om het pontje van Hoek van Holland naar de Maasvlakte van 20 over 9 te nemen. De wekker ging dus om half 7 al. De route was via Wassenaar over de Noordzeeroute. Helaas stond er erg veel wind, zodat we veel langzamer gingen dan gepland. Dit betekende, dat we pas om 10 voor 11 de veerboot IJveer 35 hadden. Door de harde wind stonden er hoge golven op de Nieuwe Waterweg.
Op de Maasvlakte stapten de enige passagiers, Ada en ik, van de boot. We zouden op een voor ons totaal onbekend stukje Nederland fietsen.
Bij de weg aangekomen kwam de eerste tegenvaller: Oostvoorne 17 km stond er op het richtingbord. En dat was nog grotendeels tegen de harde wind in ook! Langs de chemische industrie trapten we over het fietspad langs Slag Vuurtoren en Slag Dobbelsteen. Er waren nog zeer veel kale vlaktes op de Maasvlakte. Hoezo, aanleg van een Tweede Maasvlakte?
Onderweg zorgde de richtingborden voor de nodige verwarring: eerst een bord met Oostvoorne 11 km, vlak daarna één met 9 en weer een kilometer verder 10 km. We waren in ieder geval blij, dat we bij het Oostvoornse meer aankwamen. Hier reden we over een pad door de duinen: redelijk luw en veel mooier. Om een uur of 12 waren we, met 14 km op de teller, bij onze vriend Paul.
Na bijgepraat en geluncht te hebben stapten we om kwart over 3 weer op de fiets. Paul reed mee tot het Oostvoornse meer, waarna wij weer over de Maasvlakte reden. De harde wind was van zuidwestelijk meer westelijk geworden, dus we hadden wat minder profijt dan verwacht. Bij het pontje waren we nu niet de enige passagiers. Het waren er een stuk of 10, waaronder 6 andere fietsers. Ondanks dat het niet echt druk te noemen is, voorziet deze kortere verbinding met de kust van Voorne-Putten toch in een behoefte.
Via de Noordzeeroute reden we naar Kijkduin, waar we dwars door Den Haag naar Wassenaar reden. Eerlijk gezegd beviel de Noordzeeroute me beter: toch minder last van uitlaatgassen. Om 7 uur waren we weer thuis. Er stond 104 km op de teller.