Zuiderzeeroute

Een jaar of 7 geleden hadden Ada en ik de Zuiderzeeroute voor een groot gedeelte gefietst, toen we onverwachts 3 dagen zonder kinderen zaten in de zomervakantie. Vanaf Amersfoort reden we toen naar Spakenburg om heerlijk te kunnen pedaleren door de mooie, oude stadjes langs het IJsselmeer.
Nu is Ada's broer jarig op 30 april. Hij woont op een tjalk in Harderhaven. Daar iedereen een vrije dag heeft, is er een traditie ontstaan, om die dag naar Harderhaven te gaan. Het zou goed weer worden, dus Ada kwam met het idee om een stuk van de Zuiderzeeroute te gaan fietsen. Voor dat plan was ik natuurlijk te porren.
Om kwart over 9 hadden we de trein naar Weesp. In Nieuw-Vennep en Hoofddorp stapten zeer veel in oranje kledij gehulde mensen in de trein, om in Schiphol op het volle perron te stappen voor de aansluitende trein naar Mokum. Wij reisden door Weesp, waar we met de fiets naar Muiden reden.

Ik kwam zodoende voor het eerst in mijn leven bij het Muiderslot, zoals ik dit jaar ook voor het eerst in Kinderdijk was geweest.

(Foto: Pieter de Gelder)
Op een bankje bij het kasteel, dat in de literatuur vooral bekend is geworden door de dichters van de Muiderkring, dronken we de thermoskan met thee leeg, om het drukke centrum links te liggen.
Aan de voet van de Zuiderzeedijk reden we af en toe door complete wolken insecten. Voor vegetariërs is deze tocht dus niet aan te raden! We waren blij, toen we na ruim een kilometer weer gewoon zicht hadden. In Muiderberg was het reuze gezellig met de vrijmarkt in het park. Wij hadden daar geen tijd voor. We moesten de LF23b vervolgen.
Langs een enorm golfterrein trapten we naar het vestingstadje Naarden, dat eveneens gezellig druk was met feestvierders.
Door de bossen van het Gooi trokken we verder oostwaarts naar Huizen, waar we aan de Haven aan de inwendige mens moesten werken middels cappuccino, koude chocomel en twee appeltaart. Door de buitenwijken van Huizen kwamen we bij de lege Eemlandpolder. Bij het wachten op het pontje naar Eemdijk konden we genieten van 5 parachutisten, die precisielandingen uitvoerden. Ongelofelijk, dat ze allemaal op een stukje gras van 10 meter bij 10 meter terecht kwamen en niet in de Eem.
Op de pont, waarop de lokale Solex-club ook meeging, vroeg een vrouw aan de veerman, of hij nog wat van Apeldoorn had gehoord. We verwachtten om te horen, dat Beatrix haar aftreden bekend gemaakt had, zoals de speculaties op de radio waren, maar niet de wrede werkelijkheid: iemand was met een auto in het publiek gereden: er waren een dode en enkele gewonden. In onze naïeviteit dachten wij eerst aan een ongeluk: de dag ervoor had onze buurvrouw haar wagen plotseling niet meer onder controle. Gelukkig was het erg rustig op de weg en kon ze door uit alle macht te remmen de wagen tot stilstand brengen. Wat bleek: een kleed was gaan schuiven en had het gaspedaal "vastgezet".
Door het zonovergoten Spakenburg liepen we langs de volle terrasjes. Op de Zuiderzeedijk was het wel bewolkt: miljarden insecten. Wij moesten met de mond dicht hier doorheen zien te komen. We hadden dus een soort "Halo of flies".

Na deze dichte bewolking zagen we een paar honderd zwanen bij elkaar op het Nijkerkernauw. Bij Nijkerk verlieten we de LF23b om de Flevoroute in de polder te volgen. De reden was heel simpel: de Zuiderzeeroute liep grotendeels pal langs de A28.
Door de bossen reden we naar Zeewolde en vandaar naar Harderhaven, waar we mijn zwager konden feliciteren. Vanaf Weesp hadden we 71 km gefietst. Op de radio hoorden we, dat het bepaald geen ongeluk was, dat de auto het publiek was ingereden, maar een doelbewuste aanslag. Koninginnedag zal nooit meer hetzelfde zijn: de onbevangenheid is nu helemaal weg!
Dit doet mij denken aan een regenachtige dag in het voorjaar van 1981, toen koningin Beatrix de nieuwe Centrale van de Openbare Bibliotheek Leiden, die sinds juli 1980 in gebruik was, kwam openen. Ik was daar in die tijd werkzaam en zat zeer vaak achter het inlichtingenbureau. Het leuke is, dat de directeur, ondanks zijn stellige bewering dat het maar een "gewone dag" was, steeds zenuwachtiger werd, naarmate de officiële opening dichterbij kwam.
In de weken voor de komst van de koningin zag je steeds vaker van die opvallend onopvallende heren, die uitgebreid de inhoud van prullenbakken en dergelijke controleerden. Toen heb ik er inwendig smakelijk om gelachen, nu er toch wel degelijk een aanslag gepland was op de Oranjes, zie ik de overdreven zorg van toen toch in een ietwat ander daglicht.
Waar ik toen ook vreselijk om moest lachen was, dat een paar huizen, waar het Koninklijke Theatergezelsschap langs zou komen, op kosten van de gemeente Leiden keurig zijn opgeschilderd: Beatrix zou toch eens zien, dat aardig wat Leidenaren sloddervossen zijn!
Nu wil het toeval, dat ik in die tijd voorzitter was van de Ondernemingsraad van de bibliotheek. Voor deze feestelijke gebeurtenis had ik mijn t-shirt aangetrokken met de tekst "Atoomenergie? Nee bedankt".

Voor de rest trok ik de kleren aan, die ik anders ook aan deed naar mijn werk. Twan de Caluwé liet zich niet van zijn sterkste kant zien: alleen Francien Cuppers, de secretaresse van de OR werd aan de koningin voorgesteld, maar de voorzitter niet.....

Aan het eind van deze zonovergoten Koninginnedag deden we ons traditionele partijtje voetbal. De jongste deelnemer was 10, de oudste 80! De stand was uiteindelijk 9-9. Tijd voor een biertje en de soep, pizza en salade.
Om kwart over 9 hadden we de trein vanaf station Harderwijk. Om half 12 waren we thuis van een toch wel bizarre Koninginnedag.