Stuifsneeuw

Het KNMI had een weeralarm afgegeven vanwege de combinatie van sneeuwval en een harde wind. Dit zou stuifsneeuw op kunnen leveren. Het Leidsch Dagblad adviseerde op de voorpagina in de kop van het hoofdartikel zelfs om vandaag binnen te blijven. Kortom: ideaal weer om te gaan bikkelen op de Kaag.

We vertrokken met zijn zessen vanaf de IJshal naar Rijpwetering, waar we bij "De vergulde vos" het ijs op stapten voor een eerste rondje. Jaap de Gorter, Wil Verbeij, Annerieke van der Beek, Robert Nozeman en Bauke Dooper hielden mij gezelschap bij deze tocht. Het ijs was over het algemeen best goed, ondanks de sneeuw, die er op lag.
Af en toe kwam je andere groepen schaatsers tegen, waarbij we elkaar informeerden, waar je kon schaatsen en waar niet. Daarbij was iemand, die mij in mijn TNT-pak met Fryslân-muts herkende van mijn weblog.
We wilden richting Warmond, maar op een gegeven moment hielden de schaatssporen op. Voor ons het sein om op onze schreden terug te keren. Nu kregen we de wind tegen. Dat was hard werken, maar in een redelijk pittig tempo gingen we naar Kaageiland.
Ook op deze manier leek het ons niet verstandig om naar Warmond te rijden. Later op de dag kregen we te horen, dat dat een verstandig besluit was geweest: er waren een paar mensen door het ijs gegaan op het stuk, wat wij niet vertrouwden.
Wat dat aangaat was het heerlijk om Bauke er bij te hebben. Hij kent de Kaag op zijn duimpje en weet, waar de diepe plekken en sterke stromingen zitten.
Wij schaatsten via de Kever naar Rijpwetering terug. Het laatste stuk was slecht ijs.
Intussen belden Paul Verkerk en Andrea Landman, dat ze er ook aan kwamen. Hun tocht over de Kaag begon in "De vergulde vos". Na de koffie en warme chocolademelk vertrok het achttal bikkels waar naar de Kaag. We waren het helemaal eens met de waarschuwing van het KNMI. Daardoor was het nog lekker rustig op de Kagerplassen.
We schaatsten naar de Kaagsociëteit en vandaar naar het Vennemeer. En zowaar: we zagen een keer hetgeen de hele dag al voor gewaarschuwd was: stuifsneeuw!

In de kantine van Watersportvereniging "Vennemeer" namen we een kop erwtensoep, voor we via Oud-Ade weer terug schaatsten naar Rijpwetering. Bij het naar buiten gaan kwam ik Ralf Nijssen bezig. Vanochtend was hij het Zweiland overgestoken, nu lag op die plek een heel groot wak, waar je niet omheen kon. Ook dat is natuurijs. Je moet altijd geconcentreerd blijven!
Het ijs op de boerensloten was beduidend slechter dan op de meren. Desondanks verwacht ik, dat we volgende week voor het eerst sinds 1997 weer eens een échte Molen- en Merentocht kunnen schaatsen. Eindelijk!
Om kwart over 2 verlieten we het ijs, om 3 uur was ik weer thuis om meteen door te lopen naar de Schenksloot. Terwijl ik mijn kluunschaatsen aandeed kwam er een hardloper langs over het fietspad. In een korte broek.....
Het ijs was hier redelijk goed en met de harde wind in de rug reed ik van kluunplek naar kluunplek naar de Horsten. In de bossen, waar ik met Hans Boers nog wel eens train met hardlopen, kon je redelijk in de luwte over besneeuwd ijs rijden.

Het blijft een mooi bos, maar vanaf het ijs heeft het toch wel iets speciaals.
Het was zwaar op de terugweg naar de Stevenshof. De wind pal tegen in de kale polder.

En je kon ook goed de werking zien van de wind. Bij een windwak bij de molen in de polder kon ik op de heenweg over een niet al te brede rand toch blijven schaatsen. Door de harde wind was er zoveel water op het ijs gekomen, dat dat nu volstekt onverantwoord was. Je zag, dat het windwak groter was geworden in een uur tijd.
Na deze extra kluunplek buffelde ik door met de wind pal tegen, genietend van het natuurijs vlak bij huis, en van de mooie polder bij de Maaldrift. En zowaar: ik zag af en toe stuifsneeuw!