Wijde Aa

Het was al weer 13 jaar geleden, dat ik voor het laatst op de Wijde Aa geschaatst had. Zoals de afgelopen dagen verzamelden we om 10 uur bij Watersportvereniging Vennemeer. Het had de afgelopen nacht nauwelijks gevroren, in onze omgeving was het 0,2 graden onder 0 geworden. Het was dan ook een verrassing voor ons, hoe het ijs er bij zou liggen.
Met een groep van een man of 14 vertrokken we richting Hoogmade. Nieuwkomers ten opzichte van gisteren waren Henk Versteegen, Paul Verkerk, Marja van Vliet, Richard Dieke, René Strelzyn, Robert Nozeman en Marja van Vliet. Het ijs was goed, ondanks dat het al 48 uur nauwelijks gevroren had. Op sommige stukken hadden we wel last van de sneeuw. Diverse mensen gingen onderuit, doordat ze ineens vast kwamen te zitten in een sneeuwduintje. Als trainer moet je het goede voorbeeld geven, dus ik was de eerste....
De boerensloten naar Hoogmade waren goed berijdbaar, net als de Does. Na een laatste kluunplek bij de brug met het beeldje van 3 schaatsers van Gerard Brouwer, reden we de Wijde Aa op.

De verhalen op internet waren, dat er slecht ijs lag op de Wijde Aa.
Tot de molen viel het erg mee, na de molen werd het inderdaad een stuk minder. Je zakte veel verder weg in de sneeuw, waardoor het meer ploegen dan schaatsen was. We konden de spieren dus flink aan het werk zetten.
Paul Verkerk deed dat met de lachspieren. Hij dacht, dat één van ons een flink stuk achterop geraakt was. "Even wachten" riep Paul, "we missen die oude man van 65 in het rood-gele trainingsjack."
Hij bedoelde Wim van Huis, die juist op kop reed. De grappen en grollen waren daarna niet van de lucht. Zelf deed ik uiteraard ook een duit in het zakje: "Je kan wel merken, dat je een dagje ouder wordt, Wim. Je doet 2 dagen over een Molentocht."
Ja, Paul weet, hoe hij vrienden moet maken.
Ondertussen genoten we ook nog van de prachtige Wijde Aa.
Naarmate we de Braasemermeer naderden, werd het ijs steeds slechter. We waren van plan om langs de kant van dit grote meer te gaan rijden, maar 2 andere schaatsers ontraadden ons dat: "Wij hebben dat zondag gedaan, en toen was het al slecht ijs. Met deze sneeuw zal het nog moeizamer worden." We keerden ons dus om en reden over de Wijde Aa terug naar Hoogmade, waar Kees Borst een baan aan het vegen was.

Via dezelfde route reden we terug naar het Vennemeer, waar we onder luid gelach koffie en chocomel tot ons namen. Vooral toen René zijn vrouw aan de lijn had en zei: "Er schaatst iemand mee, die de 65 allang gepasseerd is...."
Paul Briët, die in een rustiger tempo dezelfde route naar Hoogmade had gereden, was er ook, net als één van mijn buren, die eveneens met een groep vrienden aan het schaatsen was. Later zagen René Strelzyn en ik hen in Hoogmade aan een biertje zitten. "Doen zij de Elfkroegentocht?" vroeg René,met wie ik nog een tweede keer naar de Wijde Aa was gereden. Zondag werd René weggeroepen, dus hij wilde graag de schade inhalen. Ik offerde me met liefde op als metgezel.
Het is en blijft immers een mooie tocht, zeker in deze witte wereld. Het weer was heerlijk: net onder het vriespunt met niet al te veel wind, hoewel deze 's middags toch wel wat opstak. Het was trouwens opvallend rustig. Op de Wijde Aa reden maar een man of 6. Moet je eens komen, als er een Molentocht is....
Met een laatste stuk schaatsen naar de Kaagsociëteit besloten we deze mooie dag. Het bord "Gevaarlijk ijs" aan de andere zijde van het pontje sprak boekdelen. We hadden er wijs aan gedaan om vandaag naar Hoogmade te rijden. Morgenochtend gaan we het weer proberen vanaf dezelfde plek op dezelfde tijd in dezelfde richting.