Om half 10 reden we van de camping af. Dat ging gemakkelijk, want de R6 liep over de camping op een meter of 50 van onze kampeerplek. Over een glooiend, maar niet zo steil bospad langs de Edersee reden we onder de steile bergwanden met bossen, zoals we die gisteren in de andere richting vanaf Asel-Süd hadden gelopen.
Bij Bringhausen reden we ook over een camping. Asel-Süd was veel gemoedelijker. Langs de rand van het stuwmeer, dat vanaf Rehbach eindelijk een echt meer was, klommen en daalden we naar de stuwdam.
We reden de Talsperre Ederstausee op, waarna na een klein stukje vlak rijden aan de een klein stukje vlak rijden het klimmen naar Waldeck begon.
Het deed niet onder voor de klim naar Meerbornsheide. Alleen de vlakke aanloop ontbrak. Het ging met minstens 10% omhoog. In Waldeck reden we naar de Altstadt, waar we in een Konditorei wat aten en dronken en genoten van het mooie uitzicht op deze hoogte.
Aansluitend konden we een paar kilometer afdalen. We passeerden Netze, waarna we klommen en daalden in de richting van Selbach.
Vanaf Selbach volgde een lange klim, soms met vals plat, door het met bossen omzoomde boerenland. Boven onze hoofden zweefden een paar adelaars hoog in de lucht.
Vanaf de top van de heuvel daalden we 4 km af naar Freienhagen, waar we op een bankje wat aten. Over een vrij drukke weg klommen we naar de 425 meter hoge Brandrückenkopf. We reden hier 9 km door het bos, en aan de natte bospaden te zien, waren we de regenbui net mis gereden, terwijl wij tijdens onze lunchpauze een andere bui over zagen komen, waar we een half uur eerder gefietst hadden. Zoiets heet mazzelen.
Het traject door het bos werd alleen bij Volkhardingshausen even onderbroken door een open ruimte. Bij een boerderij waren enkele grote akkers. In de afdaling door het Langer Wald, met haarspeldbochten op een onverhard bospad, werd onze weg versperd door een omgevallen boom.
Met wat sjouwwerk wist ik de boom een klein beetje te verschuiven, zodat we er op een lager punt overheen konden. Gezamenlijk tilden we de fietsen over de boomstam om onze afdaling naar de Twiste te vervolgen.
Etage na etage klommen we naar Mengeringhausen. Dit steeds een stukje hoger klimmen ging door tot het eindpunt van de Oranier Fahrrad Route: Bad Arolsen.
In de geboorteplaats van koningin Emma gingen we op zoek naar kaarten van de omgeving net boven Hessen. Ik moet zeggen: dat viel niet mee. In de boekhandel was überhaupt niets, bij de Tourist Information wat globale kaarten.
We besloten de route te verleggen. Van de R6 namen we afscheid. We zouden naar de camping in Warburg fietsen.
Voor we zo ver waren, reden we langs het Schloss van Bad Arolsen.
Bij dit prachtige gele paleis zat de Oranjeroute er op!
Als ik nou nog geen lintje krijg....
We reden door naar Wetterenburg, waar we via een flinke omweg de Twistesee bereikten. Daar gekomen mochten we dezelfde weg weer terug rijden. Ik baalde.
Vanaf hier volgden we de Twiste, met alleen in Volksmarsen nog een keer fout rijden. Soms reden we langs de beek over stille weggetjes, maar ook regelmatig over drukke wegen. Via Welda kwamen we in Warburg uit, waar we camping Eversburg bereikten middels een laatste steile klim.
Om kwart over 6 kregen we daar te horen, dat we om 7 uur mee konden eten in het café van de camping. We maakten graag gebruik van dit aanbod, waarna we na 82 km fietsen de tent opzetten in het zonnetje op deze aan de fietsroute naar Praag gelegen camping.
Het enige raadsel, waar ik mee werd opgezadeld, was de verwelkoming van de eigenaresse: "U bent hier toch al eens eerder geweest?"
"Nee", kon ik uit volle overtuiging zeggen.
"Dan moet het iemand zijn geweest, die sprekend op u leek."
Ik ben benieuwd, wie dat is....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten