"Wat zijn jullie braaf!"

Het is verbazingwekkend, hoe lang je soms op op zich logische opmerkingen moet wachten. Mijn 8 zusters hebben hun uiterste best gedaan om mij als modelkind op te voeden. Desondanks heb ik bijna een kwart eeuw moeten wachten, voordat een trainer in mijn bijzijn de opmerking plaatste: "Wat zijn jullie braaf!"

Letty Ruhaak nam de honneurs waar voor onze vaste trainer, die het schema voor de zowaar weer eens droge dinsdagavond had uitgeschreven. We begonnen op de trappen van Leiden Lammenschans, waar we 3 keer de serie van 5 sprongoefeningen uitvoerden. Maar net zoals bij de stripverhalen van Asterix en Obelix kon ook hier de vraag gesteld worden: Heel Gallië?

Nee, er was een uitzondering. Ik had vorige week dinsdagavond met het touwtje springen een beetje last gekregen van mijn linkerachillespees. Lichte overbelasting. Bij het inlopen voelde het niet helemaal fijn, dus de sprongen op de trap liet ik achterwege. In plaats ervan deed ik schaatsstappen en statisch zitten.
We liepen met een man of 10 naar Cronesteyn, waar we een drietal piramides hadden van vier keer een minuut dribbelen en drie keer een minuut versnellen. Een heerlijke training, zeker gezien de vele plassen, die op het grasveld te zien waren.
"Daar kunnen we echt roeien!", zei ik tegen een paar trainingsmaten. De droogtraining bleef dus een echte droogtraining.

Zodoende deden we gewoon, wat van ons gevraagd werd en werd onze ware aard eindelijk erkend: "Wat zijn jullie braaf!"