Gestoken in bovenstaande kledij maakte ik het schema bekend. We begonnen met 15 rondjes, daarna 14, 13 en steeds 1 minder tot we tenslotte nog 1 rondje te rijden hadden. Direct na de onthulling van dit schema, begon iemand "Hij was maar een clown" te zingen....
Het schaatsen ging erg lekker. Het leuke van dit schema is, dat er meteen een soort intervaltraining is: de langere stukken gaan niet al te snel, maar naarmate er minder rondjes gereden worden, gaat het tempo omhoog.
Peter Witteman was gelukkig ook weer van de partij. Hij paste op zijn kleinzoon, terwijl zijn dochter Lucy, die een paar jaar geleden nog landelijk marathonschaatster was, haar rondjes draaide en aan het eind met ons meereed.
Wie ook met ons meereed was Wim van Huis, die de natuurijsperiode volledig aan zich voorbij had laten gaan, terwijl hij als kind van de jaren '60 toch had moeten weten, dat westerlingen niets te zoeken hebben in Vietnam!
Hij was in de Mekong-delta volledig op de hoogte gehouden van onze mooie tochten op het ijs. Vooral het missen van de Tocht der Tochten schrijnde behoorlijk. Hij was graag met zijn broer Frits meegegaan naar Ljouwert. Niet zo heel gek, want bij "de 1000 rondjes van Leiden" zaten de broers samen in een team.
Maar gedane zaken nemen geen keer en dit schaatsseizoen is nu ook bijna een gedane zaak. We sloten het seizoen traditioneel af in de kantine, waar we de vrijwilligers en de ijsmeesters van de Leidse IJshal bedankten voor hun inzet voor ons schaatsplezier. Volgende week wordt het ijs weer vloeibaar, dus om hen er alvast aan te laten wennen, was de omzet van de slijterijen licht gestegen.
Het gerucht gaat, dat er vandaag en morgen een alcoholcontrole is op de Zamboni.
Om half 12 gingen we allemaal huiswaarts na een gezellige ochtend. De volgende afspraak met de "Krasse knarren" is in de eerste week van oktober, als de kater van de 3 oktoberfeesten eruit gereden kan gaan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten