Het is ook een gek idee: de Tocht der Tochten is niet doorgegaan, en jij hebt hem toch gereden als Zelfstedentocht.
De naweeën van deze inspanning zijn inmiddels wel verdwenen, maar daar was gisterenavond een andere voor in de plaats gekomen. Met zware bovenbenen begon ik aan het rijden van mijn rondjes in de Leidse IJshal. De naweeën van de 10 km van Alphen. Voor het eerst sinds de Meerhorstloop begin januari had ik weer een wedstrijd gelopen en daarin ga je toch altijd dieper dan in een training.
Het was gisteren dan ook harken geblazen. Ik reed ruim 3 kwartier in het snelle peloton met Martien Wijnands aan kop. Een prima training voor de winterbiatlon van volgende week zondag.
Technisch liep het niet, en ik kon thuis niet tegen Ada zeggen: "Ik heb lekker geschaatst", maar het tempo lag desondanks behoorlijk hoog. Bij de biatlon kun je dat ook hebben. Als de benen niet lekker aanvoelen of je technisch niet lekker in je slag komt, dan moet je maar gewoon doorrammen om bij je groepje te blijven. Dit soort dingen moet je ook af en toe oefenen.
Aan het eind van de training reed ik nog met Wierd Wagenmakers op techniek en het gekke is: de hele avond kwam ik niet in mijn slag, en rustig rijdend lukte het ineens wel.
Tussendoor had ik rustig uitrijdend een tijdje met Mart Moraal gepraat, die op 11 februari al een flink deel van de Elfstedentocht gereden had: van Workum tot Leeuwarden.
Het stuk rond Oudkerk vond hij ook een drama. 's Middags werd er een toertocht gereden, met grote drukte van en naar Leeuwarden toe. Er was nauwelijks ruimte om in te halen en al helemaal niet bij de kluunplaats.
Maar zo werd het ijs op het stuk tussen Bartlehiem en de Bonkevaart wel vakkundig kapot gereden.
En daar moesten wij de laatste 10 km in het donker overheen.
Daar zullen de meeste schaatsers niet jaloers op zijn geweest....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten