"Een goed voorbeeld is het Nederlands elftal", werd ons voorgehouden.
Ik was het hier niet helemaal mee eens: Bert van Marwijk had Oranje juist wel gewijzigd, door Dirk Kuijt, de teamspeler bij uitstek, uit het elftal te halen ten faveure van het zoveelste luxe paard.
Een tweede sportgerelateerde zaak waren de seizoenen van een organisatie. Want net als het jaar kennen organisaties winter, lente, zomer en herfst. Een dienstverlening komt op, groeit en bloeit en bereikt zijn hoogtepunt, waarna onvermijdelijk de neergang inzet. De kunst is om op tijd met vernieuwingen te beginnen, dus voor de neergang niet meer te stuiten is.
Dit werd gevisualiseerd met bovenstaand kunstwerk van Maurits Escher. Hier was een S-curve in gezet, het symbool van de seizoenen van een organisatie, die de neergang weet om te buigen in een nieuwe groeicurve.
De S-curve kwam me zeer bekend voor. Bij het schaatsen en het skeeleren gebruik je deze ook. Ook al noem je het dan meestal niet de S-curve, maar heb je het over terugsturen.
Hoe beter je de S-curve uitvoert, des te meer voorwaartse groei, oftewel snelheid, je krijgt.
Wat ik trouwens wel een leuke opmerking vond op deze dag, was de opmerking, dat iedere medewerker in de frontoffice eigenlijk horeca-ervaring zou moeten hebben: daar leer je pas echt, wat gastvrijheid betekent.
Welnu, in mijn jeugdjaren stond ik achter de bar in "De Hobbit" in Nieuw-Vennep, dus deze ervaring heb ik, al betwijfel ik, of mijn leidinggevenden mij graag in deze outfit in de bibliotheek rond zouden zien stappen.
Gisterenavond hadden we weer een gevarieerde droogtraining, met buik- en rugspieroefeningen, schaatsstappen in de elastieken en de befaamde coördinatie-oefeningen op de touwladder. Dit laatste had veel weg van de S-curve.
Bij de sprongen op de treden van station Lammenschans liet ik de S-curve maar wijselijk achterwege.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten