Desondanks hadden we een gezellige avond, maar direct na de uitschakeling werden alle Oranje-attributen opgeborgen voor betere tijden.
Twee jaar geleden zat alles mee op het Wereldkampioenschap in Zuid-Afrika. Het geluk lachte Oranje toen toe.
Nu zat alles tegen en niets lukte. En ineens wordt er luidkeels om het vertrek van bondscoach Bert van Marwijk geroepen.
Het is inderdaad nog nooit vertoond, dat Nederland puntloos naar huis ging. Maar alleen in 2008 zaten we in een poule, die mocht wedijveren met de huidige qua zwaarte. En waar in Zwitserlend alles lukte, want Italië en Frankrijk hebben kansen genoeg gehad om Oranje toen te kloppen, maar Edwin van der Sar in de vorm van zijn leven verkeerde, lukte nu niets.
De geluksfactor is een van de meest onderschatte factoren in het voetbal. Een bal op de paal of er net in is vaak een wereld van verschil.
Maar er is nog een factor, die meespeelde: de Kuijt-factor. Ik geef het toe, doordat ik al 27 jaar in Katwijk werk heb ik de schijn tegen, dat ik bevooroordeeld ben. Maar is het toeval, dat Nederland slecht speelde, en al die keren Dirk Kijt (grotendeels) op de bank zat. In mijn ogen niet. De linies vielen uit elkaar met al die technisch vaardiger luxe paarden in Oranje. Men miste gewoon een werkpaard, die 90 minuten lang zich de longen uit het lijf liep. Verdedigers van de tegenstanders krijgen geen kans om achterin rustig op te kunnen bouwen, want Kuijt blijft storen. Desnoods haalt hij de bal van de doellijn, om daarna weer mee te draven met de volgende aanval van Nederland.
Het heette, dat Oranje dit toernooi werd overlopen op het middenveld. En dat, terwijl je zelf iemand op de bank hebt zitten, die dit loopvermogen juist wel bezit....
Het is maar weer eens bewezen: met de technisch beste elf voetballers heb je nog niet het beste elftal.
Er dient balans te zijn tussen werkpaarden en luxe paarden. Die balans ontbrak in Charkov.
Ik noem dat de Kuijt-factor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten