Tijdloos

Het was op mijn vrije donderdagmorgen prachtig weer. Na brood, bananen en aardbeien gehaald te hebben had ik de tijd voor mezelf. Om half 10 was ik op mijn skeelers op weg richting Katwijk. Ik was echter niet op weg naar mijn werk, maar wilde een rondje Valkenburgse Meer skeeleren.
Op de Kooltuinweg zag ik diverse groepjes scholieren fietsen. Ik werd bij het fietspad langs de Wassenaarse weg ingehaald door een snel fietsend groepje, maar het lukte me om dit groepje weer bij te halen. Op het spiegelgladde asfalt kun je prima lange slagen maken, hetgeen we gisterenavond uitgebreid getraind hadden.
Een meisje van een jaar of 15 zei: "Wat rijdt u hard, meneer!"
De scholieren moesten naar Duinrell. Ik skeelerde met hen mee tot de rotonde bij de Klip en waar de scholieren zich aan de verkeersregels moesten houden, reed ik aan de noordzijde van de weg richting Wassenaar tot het stoplicht. Hier bleek dat het wegdek verderop minder geschikt was om te skeeleren dus ik draaide me om en ging terug op de heenweg.
Ter hoogte van vliegveld Valkenburg kwam ik er achter, dat ik mijn horloge was verloren. Ik reed iets langzamer terug naar het verkeerslicht in Wassenaar vlak bij Duinrell, maar zag het nergens. In het rustiger tempo reed ik precies de weg terug naar huis.

Ik keerde me weer om om te kijken of ik het horloge nog kon vinden. Het horloge met een blauw bandje met klittenband had kennelijk niet vast genoeg gezeten. Gelukkig koop ik altijd een goedkoop horloge van 20 tot 30 euro, dus als je je horloge dan verliest, ben je niet al te veel geld kwijt.

In ieder geval is het lastig om in onze maatschappij zonder klok te leven. Ons leven is niet bepaald tijdloos....