"De derde keer wordt trakteren!"

In het trainingsschema op weg naar de marathon van Leiden stond voor vandaag een halve marathon gepland. Normaal gesproken loop je dit soort afstanden in je eentje, maar mijn trainingsmaat Hans Boers had zich bereid verklaard om met mij het oude traject van de Leidse marathon te lopen.

Om 2 uur vertrokken we vanaf mijn huis naar de molen van de Stevenshofpolder, waar we de route oppikten. Het was zonnig, maar er stond een aardige portie wind. Deze zat in de oosthoek, dus op het gedeelte naar de binnenstad van de Sleutelstad hadden we daar nog geen last van.
Af en toe moesten we het parcours aanpassen omdat er wegen open lagen voor werkzaamheden. Wij hadden er niet zo veel last van, daar we maar met zijn tweetjes liepen. Het kan echter met name bij de Morspoort een flinke bottleneck worden op 17 mei, daar we nu over een smalle houten brug moesten lopen.

Het is te hopen, dat de nieuwe brug dan klaar is. Nu liggen er alleen wat stalen dwarsbalken....
Via de Marktenroute liepen we naar de Lammenschansweg, waar we de eerste drinkstop inlasten, voordat we naar Zoeterwoude renden. Naar door dit gezellige dorp gelopen te hebben, kwamen we op weg naar de oude molen langs de A4 mijn buren tegen: "Heb je dat hele eind van huis af gelopen?"
Via de Vlietlanden liepen we langs de ijsbaan van Voorschoten, die nu omgeploegd was na wederom een veel te zachte winter. We hebben daar betere tijden gekend.

Hier hoorden we achter ons ineens: "De derde keer wordt trakteren!"
Mijn buren haalden ons voor de tweede keer op de fiets in. De vraag, wie wie moest trakteren kon achterwege blijven, daar we elkaar tijdens deze halve marathon niet meer tegen kwamen. Langs de Korte Vliet en de rand van de Stevenshof liepen we de halve marathon uit.
De lammetjes dartelden nog steeds in de wei. Ze waren nog niet ten prooi gevallen wat een schaapsherder een paar weken geleden op de radio in een prachtig eufemisme vertelde: "Sommige zetten hun carriere voort in de horeca...."

Met 1.54 over de halve marathon hadden we geen bok geschoten. We hadden een keurig vlak schema gelopen ondanks de soms stevige tegenwind in de kale weilanden. Er van uit gaande, dat je in een wedstrijd altijd harder loopt dan in een training, was dit een keurige tijd te noemen. Ik lig prima op schema voor de marathon, Hans nog beter voor de halve marathon!
De buren hoefden niet eens te trakteren, want wij hadden ons rondje al binnen met voor het vlakke polderland toch wat klimwerk.