Retourtje Den Haag

Het was de hele week al aangekondigd: vrijdag zou de mooiste dag van de week worden. Daar was vanmorgen nog niet zo veel van te merken. In de Stevenshof bescheen de zon de nevelflarden, maar aan de andere kant van de A44 ging ik de mist in. Letterlijk dan, want naarmate ik dichter bij de kust kwam, werd de mist steeds dichter. Met koude vingers kwam ik na 9 kilometer fietsen op mijn werk aan.

Naarmate de dag vorderde, loste de nevel steeds verder op en toen ik om kwart voor 2 mijn fiets uit de fietsenstalling haalde, scheen de lentezon. Ik besloot van het mooie weer te genieten door door de duinen naar huis te fietsen. Het was dermate verrukkelijk weer, dat ik de Klip links liet liggen en doorfietste naar de watertoren van Den Haag.
Het was erg druk op het fietspad. Veel meer mensen waren op hetzelfde idee gekomen, waaronder onze buren. Zij hadden juist een ijsje besteld, hetgeen mij een goed plan leek voordat ik een piepklein stukje van de Noordzeeroute opnieuw zou fietsen.

Via Meijendel kwam ik uit bij de lanen en landgoederen van Wassenaar. Via slingerwegen trapte ik door naar de Papelaan om door te rijden naar de Velostrada. Thuisgekomen gaf de teller aan, dat ik vanmiddag 35 kilometer in het heerlijke lentezonnetje had gereden.