De halve double push

Gisteren was het de eerste dag van 2015, waarop zomerse temperaturen gemeten zijn. In Westdorpe werd het 25 graden. Het was om half 7 nog zo lekker, dat mijn vrouw en ik in de tuin gegeten hebben.
Ik was dan ook heel optimistisch op de fiets naar de skeelerbaan van Leiderdorp gestapt. Het voelde echter een stuk kouder aan dan anderhalf uur eerder. De wind was naar het noorden gedraaid. Ik hield derhalve mijn afritsbroek maar aan, daar skeeleren in een korte broek mij te koud leek.
De eerste slagen van het nieuwe seizoen op skeelers vallen altijd tegen. Je moet weer even zoeken naar het juiste drukpunt. Na een paar rondjes inrijden sloot ik me aan bij de groep van Marieke van Hoek. Daar kregen we als eerste oefening het zo lang mogelijk doorrijden op 1 been. Een vrij simpele oefening. Als je echter nog niet echt de juiste controle over je wieltjes hebt, is het toch vrij lastig.
De tweede oefening was wat dat aangaat een stuk makkelijker: slalommen op 2 benen. Dat was een kolfje naar mijn hand. Deze oefening geef ik regelmatig tijdens de schaatslessen voor kinderen en dan moet je het voordoen.
De vervolgoefening was veel moeilijker: slalommen op 1 been. Laat ik het maar eerlijk opbiechten: dit lukte me nauwelijks.

Deze oefeningen waren de voorbereiding op het kernthema van deze skeeleroefening, namelijk de door Chad Hedrick geïntroduceerde double push.

De eerste voorbereidende oefening was om het been behoorlijk ver naar buiten te plaatsen. Het voelt dan aan, alsof je wijdbeens gaat schaatsen, precies hetgeen we bij beginnende schaatsers af willen leren.
De vervolgoefening was wat Marieke "verzamelen" noemde. Nu doe ik dat beroepshalve als domeinspecialist Collectievorming bij de bibliotheek van Katwijk, maar deze vorm van verzamelen voelde toch wel raar aan.

Wat dat aangaat is skeeleren voor ons schaatsen op wieltjes. De echte skeelertechniek is toch behoorlijk anders en niet simpel onder de knie te krijgen. Bij het rijden merkte ik echter wel, dat je met het buiten je middelpunt plaatsen van je been je wel veel makkelijker bij kon sturen.
Het lastigste was de laatste oefening, het begin van de double push. In drietallen moest je op de buitenkant van je wieltjes terecht komen en dan afzetten. Om beurten kon je dit oefenen, terwijl je aan je linker- en rechterzijde twee andere skeelers had, die voorkwamen dat je viel. Bij mij waren Bert Staal en Gé van Goozen mijn beschermengelen, zoals ik dit voor hen was.

Bij het schaatsen lukt dit "overkomen" mij niet, doordat ik pronerende voeten heb. In mijn hardloopschoenen heb ik aan de binnenkant een verhoging van anderhalve centimeter.
De oefening lukte niet, zoals deze door Marieke bedoeld was, maar ik kon de twee andere skeeleraars makkelijk meeslepen, doordat ik veel makkelijker bij kon sturen en zodoende een puur zijwaartse afzet kon realiseren. Ik was derhalve zeer tevreden met mijn halve double push.
Uiteraard bedankte ik Marieke hartelijk voor deze skeelerles, waar ik in de rest van het seizoen mijn voordeel mee hoop te doen, en Arthur van Winsen, die dit weer prima geregeld had. Met Jaap de Gorter fietste ik richting Leiden, waarbij we deze skeelertechniek nog evalueerden.