Groeven

Bij aankomst bij de Leidse IJshal kostte het enige moeite om een plek te vinden, waar ik mijn fiets aan het rek vast te zetten. Het beloofde dus een drukke training van de "Krasse knarren" te worden. Hetgeen klopte. We begonnen met een peloton van 26 man, maar met een paar laatkomers reden we op een gegeven moment een serie met 30 man.
Het was een prachtig gezicht als je als laatste van het peloton de bocht uit kwam. Degenen, die op kop reden waren dan de volgende bocht al weer in gedoken. In zo'n lang lint is het makkelijker om de snelheid vast te houden. Je wordt als het ware meegezogen.

De keerzijde was, dat er wat groeven in het ijs ontstonden. Met name in de bochten zocht je schaats soms een "weg", die je zelf niet wilde. Wat dat aangaat is het net als bij de ouderwetse lp's. Soms waren platen grijsgedraaid en dan kon de naald in een groef blijven hangen of juist een groef overslaan.

Desondanks hebben we heerlijk gereden. Voor het eerst in de afgelopen jaren was lang niet iedereen aan de beurt geweest voor de 5 rondjes op kop. Als dit de voorbode is van een natuurijswinter....