#Me Too

Het is niet te vermijden. De laatste maand staan de media bol van #Me Too. Allerhande verhalen van ongewenste intimiteiten komen naar buiten.

Dit is het moment, dat ik na 38 jaar ervaring hiermee met mijn verhaal voor de dag ga komen. Vanmorgen was het weer eens zo ver, toen ik in de Leidse IJshal met ruim 20 "Krasse knarren" aan het schaatsen was. De variant van vandaag was een por op mijn billen. Andere keren wordt je bij je heupen vast gegrepen.

De plaats, waar het gebeurt, is telkens dezelfde: bij het ingaan van de bocht. De dader is ook altijd dezelfde: degene, die achter je schaatst. Denk nu niet, dat ik aan achtervolgingswaan lijdt, dit is gewoon een feit.

En het meest bijzondere is: ik vind het niet eens erg. Sterker nog, ik bezondig me er af en toe ook aan!

Af en toe is het namelijk onvermijdelijk. Soms heeft de achteropkomende schaatser zoveel meer snelheid, dat je allebei valt als hij of zij de voorganger niet beetpakt. In dat geval ben je blij, dat je ongevraagd wordt beetgepakt, want als je samen valt, willen er soms ook nog andere schaatsers in de val meegesleurd. En dat pakt meestal pijnlijker uit dan vastgegrepen worden of een por op je billen.