Tussen de buien door lopen

Het kon natuurlijk niet uitblijven. Na maandenlang droog en (veel) te warm weer is de kentering halverwege augustus gekomen.

Er is regen gevallen en deze kwam regelmatig in pittige buien. Daartussendoor waren we weer genoeg mooie dagen en scheen de zon ook genoeg.

Gisterenavond vielen de eerste regen- en onweersbuien. Op deze kaart is goed te zien, dat de warme Noordzee ervoor zorgt, dat de meeste neerslag in de kustprovincies valt. Dat is ook logisch. Zodra het boven land kouder is dan de zeetemperatuur, laten de buien hun lading los zodra ze aan land komen. Dit proces zullen we de rest van 2018 blijven zien.

Vandaag zien we een wat gelijkmatiger verdeling over met name het midden van het land met enkele pieken meer landinwaarts. Vaak zijn dat onweersbuien, die een rivier of een meer niet over komen en blijven "hangen" op één plek.

Hoe dan ook, na een nacht met enkele onweersbuien was het vandaag een komen en gaan van buien.

Ik vertrok gelijk met mijn vrouw op de fiets. Zij ging naar de volkstuin voor de maandelijkse onderhoudsmorgen, ik fietste naar "De Helianth" voor het halen van de wekelijkse boodschappen.
Thuis gekomen ging ik na de korte bui lopen. Ik liep naar de volkstuin, waar ik na 5 kilometer aankwam. Daar plukte ik bramen en frambozen.

In de verte hoorden we het rommelen, maar die bui trok gelukkig langs ons. Via het Valkenburgse meer liep ik daarna naar huis, een afstand van 6 kilometer. Het was voor de eerste keer sinds de marathon van Leiden, dat ik zodoende meer dan 10 kilometer heb gelopen. In ieder geval was ik keurig tussen de buien door gelopen.