Nieuwe sloten in de Sleutelstad

Om half 7 werd ik wakker. Daar mijn vrouw bij haar moeder was blijven slapen, kon ik zonder wroeging voor het ontbijt gaan hardlopen. Ik liep naar de molen in de Stevenshof en vandaar langs het weiland, dat onlangs helemaal omgeploegd was.


Ik sprak met één van de loonwerkers en vroeg, wat zij gingen doen?
"Een nieuwe sloot graven, een paar dammen en een aarden wal", luidde het antwoord.
Ik liep naar het doodlopende weggetje, waar ik wel vaker naar toe loop.

De uitbundige voorjaarsbloei ligt achter ons, maar er zijn nog genoeg bloemen langs de kant van de weg te zien.

Terug bij het omgeploegde weiland liep ik over het olifantenpaadje, waardoor ik een kleine fotoreportage kon maken van de onherstelbare verandering van dit weiland.











Ik liep verder over het onverharde paadje.




Op het fietspad langs de rand van de Stevenshof kon je de hopen grond langs de kant van het omgeploegde weiland in de verte zien.


Op deze vrij warme julimorgen douchte ik me na ik na ruim 5 kilometer hardlopen op een nuchtere  maag.


Ontdaan van het zweet ontbeet ik. Later op de morgen kwam ik op de fiets nog een paar keer langs het omgeploegde weiland.



Er wordt kortom hard gewerkt aan nieuwe sloten in de Sleutelstad.

Wie weet, wat ze bij het graven nog opgraven?