Een grauwe zaterdag

Het was een korte nacht. Om half 5 werd ik wakker, maar de slaap kwam niet terug. Ik hield me rustig, daar ik mijn vrouw niet wilde wekken. Dat lukte redelijk goed. Ik ben ook een redelijk mens. Om half 7 werd ook Ada wakker, toen de krant in de brievenbus gegooid werd.
Op het nieuws hoorden we, dat het mistig was. Toen ik uit het raam keek, dag ik een sterrenhemel. Zo mistig was het dus niet.

Bij het ontbijt zagen we, dat het wel dicht begon te trekken. Het was het begin van een grauwe zaterdag. Samen gingen we boodschappen doen. Ada ging naar de Oogstwinkel, ik naar "De Helianth". Samen fietsten we terug naar huis, waar we koffie en thee dronken. Daarna reden we samen naar de volkstuin. Mijn vrouw ging werken op de tuin, ik ging een stuk hardlopen vanaf de tuin in de hoop, dat ik de ijsvogel weer zou zien. Nou, ik kan u verzekeren, dat lukte niet.


Vergezichten evenmin. Tijdens mijn loop over veelal onverharde paden kwam ik wel diverse paddenstoelen tegen.





Ook het mos was in dit vochtige weer in zijn element.

Als je naast de onverharde paden liep, liep je natte poten op.

Hoe grauw het was, was te zien bij de houtduiven en de zwarte kraai.



Na 7 kilometer lopen, fietste ik naar huis voor een warme douche. Onderweg zag ik een viertal ooievaars hun kostje bij elkaar scharrelen.

En de smienten floten ook weer naar elkaar op deze grauwe zaterdag.