Gisteren stond in het teken van afscheid nemen. Ana en Siebe vertrokken weer naar het prachtige Asturias.
Om even over 10 verlieten we ons huis. Ik ging op de fiets naar De Vink en pinde alvast de treinkaartjes naar Schiphol, terwijl mijn zoon en zijn vriendin naar het station wandelden.
Op Schiphol liepen we naar de balie van Vueling, waar het vertrekkende duo incheckte. We gingen nog even wat drinken, alvorens Ana en Siebe door en langs de metaaldetectoren gingen. We zwaaiden nog even naar elkaar.
Ik had nog net de trein naar Leiden terug en fietste naar mijn werk in Katwijk, waar ik maar drie uur zou werken. Om 4 uur zat ik weer op de fiets naar Noordwijkerhout, waar ik mijn oudste broer condoleerde met het verlies van zijn vrouw. Fia lag opgebaard, zodat ik nog een laatste keer het gezicht van mijn schoonzus kon zien.
Een definitief afscheid dus.
Ada en ik bleven nog een tijdje bijpraten met Welmoet en mijn neven Erik en Peter, voordat we met een toch vrij pittige wind tegen naar Leiden terug fietsten.
Het afscheid van de mooie nazomer, ook wel oudewijvenzomer genoemd. Dit houdt ook het afscheid van het skeelerseizoen in.
's Avonds aten we wat later en vertrok ik naar de IJshal, waar het voor begin oktober redelijk druk was. Ik zag Ruud Vermeulen rijden in een TNT-pak. Vele jaren heeft hij voor dit bedrijf gewerkt en diverse keren had hij gevraagd, of hij een trainingsjack van het TNT-schaatsteam kon krijgen of kopen. Maar wat hij ook probeerde, het lukte hem niet. En dat, terwijl ik als niet-TNT-medewerker wel in zo'n duidelijk herkenbaar pak rondreed.
Nu hij vlak voor het afscheid op zijn werk zit, lukte het ineens wel.
Wat ook lukte was om de druk in de bochten goed te houden, ondanks dat ik de vele sprintjes van 3 oktober nog in de benen had zitten. Hopelijk lukt het me om dit seizoen om na 32 jaar eindelijk afscheid te nemen van een fout aangeleerde bochtentechniek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten