Ana verzorgde met een overheerlijke taart het toetje.
Nadat mijn schoonouders weer naar huis waren vertrokken, gingen de jeugd de stad in. Ik volgde hun voorbeeld en stalde mijn fiets bij Jaap de Gorter om in de warme avondlucht naar "La Bota" te wandelen, waar ik aankwam toen "The Shoes" net aan hun eerste nummer begonnen. Timing is heel belangrijk in de muziek!
Voor het eerst in jaren was er geen zeil over de steeg gespannen. Hierdoor was er minder gedrang: andere jaren wilde immers iedereen droog onder het zeil staan.
De geluidskwaliteit was, net als de muziek, prima. Alleen de eerste set was wat kort.
In "La Bota" kwam ik Jan Verlind tegen, met wie ik regelmatig schaats. Ook Piet Breebaart, Richard Dieke en Frits van Huis waren dit jaar weer van de partij.
De tweede en derde set waren gelukkig een stuk langer dan de eerste, want ik begon me natuurlijk ernstig zorgen te maken over de conditie van gitarist Wim van Huis.
Ik neem mijn petje trouwens af voor bassist Jan Versteegen. Ik geeft het je te doen: je vrouw verliezen en een maand later alweer moeten spelen voor een hossende en meedeinende groep fans.
De kloof tussen politiek en kiezers werd op deze avond weer eens duidelijk geëtaleerd. Leiden heeft de volgende stedenbanden: Buffalo City uit Zuid-Afrika, Juigalpa uit Nicaragua, Oxford uit Engeland, Toruń uit Polen en Krefeld uit Duitsland. Maar als je het in de steeg voor "La Bota" aan een willekeurige voorbijganger vroeg, dan was het antwoord steevast:
Om een uur of half 2 wandelde ik door het drukke centrum van Leiden naar mijn fiets, waar ik mijn jas aantrok. In de Stevenshof was het een stuk kouder dan in het centrum van Leiden. De stad heeft toch een soort broeikaseffect.
Om 2 uur kroop ik in bed, waar de slaap vrijwel onmiddellijk kwam.
Om een uur of 6 werd ik wakker van 2 kinderen, die flink hadden gestapt. Waar ben ik dat eerder tegen gekomen?Enfin, de appel valt niet ver van de boom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten