Uit de losse pols

Zo op het eerste gezicht beloofde het een gewone schaatsmiddag te worden. Eerst een uur lesgeven voor de Buitenschoolse sport, en na een dweilpauze van een kwartier gingen Sjaak, Monica en ondergetekende door voor een uur training voor de IJVL-jeugd.
Daar ik twee uur achtereen aan kinderen van ongeveer hetzelfde niveau les geef, bereid ik 1 les voor voor beide uren, met wat varianten, die ik dan, indien toepasbaar, uit de losse pols kan gebruiken.

Het was weer de normale drukte. De herfstvakantie was voorbij, dus er waren 2 keer zoveel kinderen als vorige week.
Alles verliep gladjes, totdat een van de trainers onderuit ging met heel weinig snelheid. En gek genoeg levert dat nog vaak de meeste kans op blessures op. Meestal gaat het goed, maar een enkele keer kom je verkeerd terecht. Dit heeft niets met een gebrek aan techniek te maken, want de pechvogel heeft een betere schaatstechniek dan deze veteraan. Het is gewoon een geval van botte pech.
Zodoende kon de enige trainster in onze gelederen naar het vlak bij de IJshal gelegen LUMC. Hier werd geconstateerd, wat al gevreesd was: een gebroken pols.
Voorlopig kan ze het sporten op een lager pitje zetten.

Monica, vanaf deze plek wens ik je van harte beterschap!